Απώλεια
17 Δεκεμβρίου 2022Του Ηλία Σελιμά
Ο Kim Simmonds, συνιδρυτής και κιθαρίστας των Savoy Brown, πέθανε σε ηλικία 75 ετών. Η είδηση επιβεβαιώθηκε σήμερα μέσω των επίσημων σελίδων του συγκροτήματος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
"Παρακαλώ σημειώστε ότι ένα από τα τελευταία αιτήματα του Kim ήταν να ευχαριστήσει τους οπαδούς των Savoy Brown", ανέφεραν. "Η υποστήριξή σας ήταν και θα είναι πάντα εξαιρετικά πολύτιμη".
Ο Simmonds ανακοίνωσε τον Αύγουστο ότι έδινε μάχη με τον καρκίνο στο τέταρτο στάδιο για σχεδόν ένα χρόνο. Είχε διαγνωστεί με καρκίνο του παχέος εντέρου με κύτταρα σινιέ, μια σπάνια μορφή της νόσου που αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 1% των περιπτώσεων. Συχνά δεν ανιχνεύεται αρκετά νωρίς ώστε να παρέχει την ευκαιρία για ανάρρωση.
"Έχω λάβει χημειοθεραπεία και αυτό με δυσκόλεψε να παίξω συναυλίες", ανέφερε τότε ο Simmonds σε επίσημη δήλωσή του. "Μία από τις παρενέργειες είναι η περιφερική νευροπάθεια, η οποία έχει πλέον νεκρώσει τα νεύρα στα δάχτυλα και τα χέρια μου (και στα πόδια)".
Γεννημένος στην Ουαλία το 1947, ο Simmonds άρχισε να τελειοποιεί τις ικανότητές του ως κιθαρίστας όταν ήταν ακόμα έφηβος, ακούγοντας τους δίσκους μπλουζ του αδελφού του. Αυτός και ο αδελφός του παρακολουθούσαν συχνά συναυλίες στο Λονδίνο που έδιναν οι Fats Domino, Bo Diddley, Freddie King και ακόμη και οι Rolling Stones σε μια από τις πρώτες τους περιοδείες. "Αναγνώρισα ως παιδί, ότι αυτό είναι το μέλλον της κιθαριστικής μουσικής και ήθελα να είμαι μέρος του", δήλωσε ο Simmonds στο Blues Rock Review το 2020.
Ο Simmonds σχημάτισε τους Savoy Brown Blues Band το 1965, όταν ήταν 18 ετών, με μια αρχική σύνθεση που περιλάμβανε επίσης τον τραγουδιστή Brice Portius, τον πληκτρά Trevor Jeavons, τον μπασίστα Ray Chappell, τον ντράμερ Leo Manning και τον αρμονικίστα John O'Leary. Μετά από λίγο, η μπάντα θα μπορούσε να βρεθεί να παίζει συναυλίες στο Λονδίνο μαζί με συγκροτήματα όπως οι Cream και ο John Lee Hooker, συμβάλλοντας στην έναρξη του σύγχρονου κινήματος των μπλουζ στην Αγγλία.
Η σύνθεση των Savoy Brown άλλαζε συχνά. Αρκετά μέλη των Chicken Shack, του συγκροτήματος που βοήθησε η Christine McVie να ξεκινήσει πριν από τους Fleetwood Mac, προσλήφθηκαν κάποια στιγμή στο συγκρότημα, όπως ο πληκτράς Paul Raymond, ο μπασίστας Andy Silvester και ο ντράμερ Dave Bidwell. Αυτή η σύνθεση ταξίδεψε στο εξωτερικό, στην Αμερική, όπου τους υποστήριξαν στην περιοδεία τους ο Rod Stewart και οι Faces.
Εκείνη την εποχή, το Street Corner Talking του 1971 γέννησε μερικά ελαφρώς επιτυχημένα τραγούδια, όπως το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, το "Tell Mama" και μια διασκευή του "I Can't Get Next to You" των Temptations. Το επόμενο άλμπουμ τους το 1972, Hellbound Train, έφτασε στο νούμερο 34 του Billboard 200. Αν και η εμπορική επιτυχία υψηλού επιπέδου τους ξέφυγε, οι Savoy Brown έγιναν βασικός πυλώνας της βρετανικής blues σκηνής.
Η σύνθεση θα συνέχιζε να αλλάζει τις επόμενες δεκαετίες, αλλά ο Simmonds παρέμεινε η μόνη σταθερά. Κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ, ένα ακουστικό LP με τίτλο Solitaire, το 1997. Ακολούθησαν τέσσερις ακόμη σόλο δίσκοι, καθώς και δεκάδες LP με τους Savoy Brown. Το 2017 το άλμπουμ τους, Witchy Feeling, έφτασε στο Νο. 1 των blues charts του Billboard.
Οι Savoy Brown κυκλοφόρησαν όχι ένα αλλά δύο άλμπουμ το 2020, το Ain't Done Yet και το Taking the Blues Back Home. Στη συνέχεια, τα συνεχιζόμενα προβλήματα υγείας του Simmonds οδήγησαν στην ακύρωση όλων των ζωντανών συναυλιών του Savoy Brown το 2021.
Προσέφερε συμβουλές σε ανερχόμενους καλλιτέχνες αργότερα την ίδια χρονιά: "Μείνετε σε ένα στυλ. Εξειδικευτείτε σε ένα στυλ", είπε ο Simmonds. "Θα προχωρήσετε πιο μακριά και πιο γρήγορα αν επικεντρωθείτε σε ένα μόνο μουσικό στυλ. Φυσικά θα είστε μέρος της εποχής και της θέσης σας στον κόσμο, αλλά κρατήστε την ατομικότητά σας και μη φοβάστε να πάτε κόντρα στο ρεύμα".
