Του Γιάννη Αλμπάνη
03 Οκτωβρίου 2020Το σημερινό αφιέρωμα της Εφημερίδας των Συντακτών για τη ναζιστική συμμορία αποτελεί δημοσιογραφική παρέμβαση μεγάλης κλίμακας. Είναι από τις λίγες φορές πλέον που ένα ΜΜΕ ταυτόχρονα φτιάχνει ατζέντα, προωθεί πλατιά μια ιδεολογική/πολιτική πλατφόρμα κι εκπλήσσει το κοινό. Η μεγάλη συζήτηση στα social είναι ενδεικτική της επιδραστικότητας του φύλλου της εφημερίδας.
Η ΕφΣυν τα τελευταία 5,5 χρόνια ήταν ένα από τα ελάχιστα ΜΜΕ που κάλυψε με απόλυτη συνέπεια και σταθερή γραμμή τη δίκη των ναζί. Το βιβλίο και η κατάθεση του Δημήτρη Ψαρρά, εκ των βασικών συντακτών της ΕφΣυν, θεμελιώνει την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης με μανδύα πολιτικού κόμματος. Η εφημερίδα υιοθέτησε τη γραμμή του Ψαρρά για ένα μέτωπο όλων των πολιτικών δυνάμεων του «δημοκρατικού τόξου» για την καταδίκη της ναζιστικής συμμορίας. Προσωπικά, με αυτή τη γραμμή έχω αρκετές διαφωνίες, αλλά μπορώ να τη συζητήσω γιατί είναι «από την εδώ μεριά». Αυτό που σίγουρα δεν μπορώ να κάνω, είναι να βάλω την ΕφΣυν που κράτησε συνεπή αντιφασιστική στάση, στο ίδιο τσουβάλι με τη μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ που έκαναν σαν να μην γινόταν η δίκη, αφού πρώτα είχαν σιγοντάρει τη Χρυσή Αυγή.
Το σημερινό αφιέρωμα όντως συμβάλλει στην πολιτική απομόνωση της συμμορίας και ενισχύει τη τάση για σκληρή καταδίκη χωρίς μέσες λύσεις -σε αυτό το τελευταίο συμβάλλει ιδιαίτερα τη συμπερίληψη της τοποθέτησης Σαμαρά. Στα social η πιο πολλή κριτική γίνεται ακριβώς για τη συμμετοχή του Σαμαρά στο αφιέρωμα. Είναι αλήθεια ότι επί πρωθυπουργίας του απογειώθηκε η βία της Χρυσής Αυγής λόγω της απροκάλυπτης ανοχής/κάλυψης της αστυνομίας. Είναι επίσης αλήθεια ότι ο ίδιος έχει ολοφάνερη ακροδεξιά ατζέντα σε σειρά ζητημάτων, με προεξάρχουσα την εξωτερική πολιτική. Εξίσου αλήθεια όμως είναι ότι επί πρωθυπουργίας Σαμαρά έγιναν οι διώξεις εναντίον των ναζί. Αν ήμουν υπεύθυνος του αφιερώματος, δεν θα συμπεριλάμβανα τον Σαμαρά, θεωρώντας ότι κινήθηκε πολύ αργά, όταν τα πράγματα είχαν φτάσει στο μη περαιτέρω. Διαβάζοντας μάλιστα το κείμενό του το οποίο κλείνει με αναφορά στη… Marfin, επιβεβαίωσα πλήρως την αρνητική προδιάθεσή μου.
Η Χρυσή Αυγή βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην άκρη του γκρεμού. Αρκεί ένα σπρώξιμο για να πέσει στο κενό και να χαθεί οριστικά. Για να φτάσει η συμμορία στην άκρη του γκρεμού συνέβαλαν πολλοί παράγοντες. Είχε σημασία η δράση όσων κινήθηκαν εναντίον της, αλλά έπαιξε ρόλο και η ξεσαλωμένη εγκληματική δράση της -αν ήταν κάπως πιο προσεκτική, θα υπήρχε ακόμα ως κοινοβουλευτικό κόμμα. Δεν θα είχε φτάσει στην άκρη του γκρεμού χωρίς την πεισματική αντίσταση του αντιφασιστικού κινήματος και τη θυσία του Παύλου Φύσσα. Δεν ξέρω όμως τι θα είχε γίνει αν δεν είχαν πλακώσει στις κλοτσιές τους νεοδημοκράτες στον «ιερό χώρο» της ελληνικής Δεξιάς, τον Μελιγαλά, και δεν είχαν αρχίσει να απειλούν δημοσκοπικά τη Νέα Δημοκρατία. Όπως επίσης είχε σημασία η διεθνής πίεση, με πιο σημαντικές τις κινήσεις του Ισραήλ. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμα. Το σημαντικό όμως αυτή τη στιγμή είναι ότι οι ναζί βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού. Στις 7 Οκτωβρίου πρέπει να τους ρίξουμε την τελική σπρωξιά για να πέσουν στο κενό. Η καταδίκη τους δεν θα σημάνει το τέλος της φασιστικής απειλής. Θα κάνει όμως τον κόσμο μας ένα καλύτερο μέρος..
