Και όμως, τις τελευταίες ημέρες το μόνο θέαμα που προσφέρεται άφθονο στο κοινό είναι οι έριδες μεταξύ καλλιτεχνών (ερμηνευτών, δημιουργών, συγγραφέων…)
03 Μαΐου 2020Της Δ.Υ.
Και μετά κριτική, και επικρίσεις, και εμπάθεια, και ευτελισμός… Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι αν και πώς προάγεται ο Πολιτισμός. Και τότε θέλεις να βγάλεις μια κραυγή, σαν αυτή του Μουνκ! Πάντα θα υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν απόψεις: σύμφωνες, αντίθετες, συντηρητικές, ριζοσπαστικές. Και η κριτική είναι θεμιτή. Η πρόθεση και ο τρόπος έκφρασης, όμως, είναι που κάνουν τη διαφορά.
Οι μέρες για τις καλές τέχνες είναι δύσκολες και θα γίνουν επώδυνες. Είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη για συσπείρωση όλων των καλλιτεχνών, υπό το γνωστό σύνθημα του Αλέξανδρου Δουμά στους «Τρεις σωματοφύλακες»: «Ένας για όλους και όλοι για έναν». Και από τα μεγάφωνα να ακούγεται δυνατά ο στίχος του Τάκη Μουσαφίρη «Άκου, έχω φωνή». Και η φωνή αυτή θα ακουστεί. Ελπίζουμε να ακουστεί. Και τότε θα περιμένουμε να δούμε την κυβέρνηση και τον Πολιτισμό σε ένα απολαυστικό pas-de-deux. Έστω και με αποστάσεις ασφαλείας...
Ρομαντικό; Ίσως. Ο καλλιτεχνικός κλάδος πρέπει να επιβιώσει. Γιατί «πολιτισμός σημαίνει φως…».
Ψυχραιμία λοιπόν. Ο Κίπλινγκ, το διατυπώνει πολύ σοφά στο «Αν»: «Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου»!
