Το γερμανικό ροκ φαινόμενο που λάτρεψε η Ελλάδα.
17 Ιουνίου 2025
Του Γιώργου Μυζάλη
Υπάρχει μια πανέξυπνη, «ιντριγκαδόρικη» ρήση σχετικά με την αναγκαιότητα της κριτικής στην τέχνη, που αποδίδεται στο Frank Zappa συνήθως, αλλά δεν είναι επιβεβαιωμένη η πατρότητά της: «το να γράφεις για τη μουσική είναι σα να χορεύεις για την αρχιτεκτονική». Η φράση αυτή ήρθε αρκετές φορές στο μυαλό μου διαβάζοντας την κριτική βιογραφία του Χάρη Συμβουλίδη για τους Scorpions. Και μου ήρθε για διάφορους λόγους.
Είναι γεγονός ότι ο Συμβουλίδης καταθέτει ακριβώς αυτό: μια κριτική βιογραφία μιας μπάντας παγκοσμίου εμβελείας και, ενδεχομένως, εξ αυτής υπεράνω κριτικής. Ωστόσο, ποιος μπορεί στην πραγματικότητα να ξεφεύγει από την κριτική όταν αποφασίζει να εκτεθεί – και μάλιστα επί σειρά πολλών ετών – στα αυτιά, τις καρδιές και τις σκέψεις των απανταχού μουσικόφιλων και ακροατών; Γιατί κριτική – και πολλές φορές πολύ αυστηρή – ασκούν και οι σκληροπυρηνικοί fans εκάστοτε καλλιτέχνη. Κριτική που, ενίοτε, οδηγεί τους πιο φανατικούς να «γυρνούν την πλάτη» στην μπάντα που λάτρεψαν, στον καλλιτέχνη που ακολούθησαν πιστά επί σειρά ετών (σ.σ. κάτι μπορεί να μας πει ο Διονύσης Σαββόπουλος για αυτό το φαινόμενο, ή και πολλοί καλλιτέχνες του εξωτερικού που βίωσαν ξεγυρισμένα «cancel»).
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, γνωρίζουμε καλά την αγάπη του Χάρη Συμβουλίδη για τους Scorpions. Παίρνοντας το βιβλίο στα χέρια μου είχα ταυτόχρονα αγωνία και περιέργεια για τη διαχείριση αυτής της αγάπης και του θαυμασμού στο κείμενο. Είχα, παράλληλα, και μεγάλη εμπιστοσύνη στο συγγραφέα, στον επαγγελματισμό του και στην επιστημονική του προσέγγιση (ορμώμενη από ακαδημαϊκές διαδρομές σοβαρού ύψους). Και οφείλω, ευθύς εξαρχής, να επισημάνω ότι δεν διαψεύστηκα ως αναγνώστης.
Το βιβλίο απέχει πολύ από μια «αγιογραφία» από τις συνηθισμένες που – τυχοδιωκτικά – κυκλοφορούν διάφοροι εκδοτικοί οίκοι για να προσεγγίσουν «πελατάκια» ανάμεσα στις τάξεις των φανατικών. Ο Συμβουλίδης «τα χώνει» όπου κρίνει πως πρέπει. Με επιχειρήματα, ιστορική τεκμηρίωση, πηγές, αλλά και με πολύτιμη «προίκα» κάποιες συνεντεύξεις και επαφές που είχε με τη μπάντα μέσα στα χρόνια εκ της δημοσιογραφικής του ιδιότητας. Όσοι τον διαβάζουμε δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από εκείνον. Δεν είναι «εύκολος» ο Χάρης. Ειδικά με τους αγαπημένους του.
Από εκεί και πέρα, θέλω να σταθώ σε δύο πράγματα αναφορικά με το βιβλίο:
Α. Δεν γνώριζα καλά το εύρος του ρεπερτορίου των Σκορπιών και το βιβλίο με βοήθησε να ανακαλύψω τουλάχιστον διψήφιο αριθμό «διαμαντιών». Έφτασα, μάλιστα, στο σημείο να φτιάξω playlist στο Spotify με το γενικό τίτλο «Scorpions Undiscovered», η οποία με συντροφεύει για περισσότερο από ένα μήνα στα τρεξίματά μου, στο commute, αλλά και γενικότερα.
Β. Ενδεχομένως, ο Συμβουλίδης να παραείναι αυστηρός σε κάποιες από τις κρίσεις του για τη μπάντα. Διαφωνώ σε αρκετά πράγματα μαζί του, αλλά αυτό είναι ευλογία. Κυρίως γιατί δικαιώνει, με έναν τρόπο, το να γράφεις για τη μουσική.
Φίλτατε Χάρη, καλοτάξιδο το πολυαναμενόμενο.
