Από τα σημαντικότερα πρόσωπα στην ιστορία του «έντεχνου» δημόσιου ραδιοφώνου.
13 Μαρτίου 2022Έναν μόνο μήνα μετά την απώλεια του Γιώργου Νερούτσου, η ΕΡΑ αποχαιρετά έναν ακόμη παραγωγό της που βρισκόταν για χρόνια πίσω από τα μικρόφωνά της. Μέσα από την επίσημη σελίδα του το Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 ανακοίνωσε ότι ο Νίκος Αϊβαλής «έφυγε» από τη ζωή. Ήταν στο δυναμικό του σταθμού και γενικά της δημόσιας ραδιοφωνίας από τις αρχές της δεκαετίας του '80, ως «μαθητής» της αείμνηστης Σοφίας Μιχαλίτση. Η εκπομπή του, «Διακριτικές Σχέσεις Διεθνούς Ρεπερτορίου», η οποία στο πιο πρόσφατο πρόγραμμα του ραδιοσταθμού μεταδιδόταν κάθε Κυριακή, θα έκλεινε του χρόνου 40 χρόνια στον αέρα.
Όπως ανακοίνωσε το Δεύτερο, όλες οι εκπομπές του θα είναι αφιερωμένες στον Νίκο Αϊβαλή, ενώ σήμερα στις 18.00, που κανονικά θα έβγαινε στον αέρα, θα βρίσκεται εκτάκτως ο Σιδερής Πρίντεζης για μια αποχαιρετιστήρια εκπομπή.
Με μεγάλη οδύνη μοιραζόμαστε την απώλεια του ραδιοφωνικού παραγωγού και ηθοποιού Νίκου Αϊβαλή, που για περισσότερο από 40 χρόνια κοσμούσε «διακριτικά» τα μικρόφωνα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Η οικογένεια της ΕΡΤ και ιδιαίτερα οι συνάδελφοι και φίλοι του στο Δεύτερο Πρόγραμμα το οποίο υπηρέτησε με μεγάλη αγάπη επί 4 δεκαετίες, είμαστε συντετριμμένοι από τη αιφνιδιαστική απώλεια του Νίκου. Του πάντα χαμογελαστού, ευγενικού και φυσικά «διακριτικού» Νίκου, η εκπομπή του οποίου «Διακριτικές Σχέσεις Διεθνούς Ρεπερτορίου» θα έκλεινε του χρόνου 40 χρόνια παρουσίας στα ερτζιανά. Όλες οι εκπομπές του Δεύτερου είναι αφιερωμένες στη μνήμη του Νίκου μας. Την Κυριακή, στις 6 το απόγευμα, που θα εξέπεμπε ο Νίκος Αϊβαλής, το δύσκολο έργο του αποχαιρετισμού αναλαμβάνει «διακριτικά» ο συνοδοιπόρος και φίλος του Σιδερής Πρίντεζης, με μια εκπομπή αφιερωμένη στο Νίκο. Δυστυχώς θα υπάρξουν και άλλες τέτοιες άμεσα. Είχαμε τόσα σχέδια για τους προσεχείς εορτασμούς για τα #70ΧρόνιαΔεύτερο και είναι πολύ πονετικό ότι θα τα γιορτάσουμε χωρίς το Νίκο Αϊβαλή.
Συλλυπούμαστε τα αδέλφια του, την οικογένειά του, τους φίλους του.
Παρακάτω και το αποχαιρετιστήριο κείμενο του Σιδερή Πρίντεζη:
Τόσος κόσμος θα σε υποδεχθεί: η Μελίνα Μερκούρη για να σε φιλοξενήσει και να σε ξαναμαλώσει που επέμενες να ακούς συνέχεια τους δίσκους της, ο Μάνος Χατζιδάκις για να σε χειροκροτήσει από κοντά, μια και τη δεύτερη φορά (από τις τρεις) που έπαιξες τον «Ορέστη» του Γιάννη Ρίτσου, ο ΜάΓος Χατζιδάκις - όπως σου άρεσε να τον λέμε - είχε μόλις «φύγει» και δεν ήταν στην πρεμιέρα σου που τον είχες καλέσει, η Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου για να σε ευχαριστήσει που δεν υπήρξε χρονιά που να μην της αφιέρωνες εκπομπή σου, ο Γιάννης Μιγάδης για να κατευνάζεις με την ηρεμία σου τον παρορμητισμό του, η Σοφία Μιχαλίτση, η πρώτη σου διευθύντρια στο Δεύτερο Πρόγραμμα, που ήσουν για εκείνην ο «σεντιμεντάλ» (sentimental) της όπως μου είχε πει, ο Δημήτρης Χορν για να τον ξαναβοηθήσεις να διαλέξει κλασσικού τύπου γραβάτες στο κατάστημα όπου εργαζόσουνα παλιότερα, η Νίκη Τριανταφυλλίδη για να συμπρωταγωνιστήσεις δίπλα της και στις υπόλοιπες «Γυναίκες της ιστορίας» που δε γυρίσατε για την τηλεόραση, η Barbara που κατάφερες και είδες από πολύ κοντά στο Παρίσι… και τόσες και τόσοι άλλοι που εκτίμησες, θαύμασες και αγάπησες.
Οι ιστορίες γύρω από το θέατρο, τα έργα, τους ηθοποιούς που γνώρισες και συναναστράφηκες, οι εμπειρίες του καλλιτέχνη, αλλά και του θεατή, ποτέ μα ποτέ κουτσομπολίστικες και πάντα ενδιαφέρουσες, άλλοτε αστείες και άλλοτε συγκινητικές, μαρτυρούσαν έναν άνθρωπο που είχε ζήσει περισσότερα από όσα έδειχναν τα λίγα χρόνια του.
Η μακροχρόνια εκπομπή σου «Διακριτικές σχέσεις διεθνούς ρεπερτορίου» έφερε στον τίτλο της ένα από τα βασικά σου χαρακτηριστικά και προτερήματα μαζί με το ήθος και την ευγένεια, τη διακριτικότητα. Κατάφερες να έχεις, σε όποια ώρα και αν είχες εκπομπή, ένα τόσο μεγάλο πλήθος ακροατών που πολλοί θα ζήλευαν/ζηλεύαμε. Και ήταν εκεί καθημερινά γιατί τους συσπείρωνες με την ειλικρίνειά σου, την αλήθεια σου, τη γνήσια διακριτικότητά σου (δείτε το πρώτο σχόλιο). Τους ήξερες προσωπικά πια και ας μην είχατε συναντηθεί με τους περισσότερους ποτέ από κοντά. Τους ανέφερες ονομαστικά στον ραδιοφωνικό αέρα για να τιμήσεις τους ίδιους που σε άκουγαν και όχι για να επιδείξεις το πολυπληθές σου ακροατήριο, ενώ συγκινιόσουν και βούρκωνες με την ομορφιά των μηνυμάτων που σου έρχονταν τόσο γενναιόδωρα και ντρεπόσουνα να τα διαβάζεις, λες και δεν τα άξιζες. Και όταν κάποιος ή κάποια χανόταν για μερικές μέρες, αγωνιούσες αν του/της συνέβη κάτι και έψαχνες τρόπο για να μάθεις, πάντα διακριτικά. Δε θέλω να γράψω κάτι για τις κοινές μας εκπομπές, αλλά δε μπορώ να μη βάλω μια φωτογραφία μας από αυτές.
Ο Κάρολος Κουν στο Θέατρο Τέχνης, εκεί απ' όπου ξεκίνησες να σπουδάζεις, είχε πει (και έχει μείνει ως ανέκδοτο) στους ηθοποιούς του στους «Όρνιθες» ότι ήθελε όπως σηκώνονταν και φαινόταν ότι πέταγαν, μετά να κατεβαίνουν σιγά-σιγά. Εσύ Νίκο μου το κατάφερνες αυτό στην καθημερινότητά σου. Έτσι όπως πέταγες ψηλά στις εκπομπές σου, έτσι αθόρυβα επέστρεφες. Όπως κάνουν οι αληθινά σημαντικοί άνθρωποι. Κι έγινες ο ουσιαστικός δάσκαλος του χώρου, όχι μέσω συγγραμάτων, αλλά με τη στάση ζωής και τη σεμνότητά σου.
Μέχρι που πέταξες οριστικά…
