Του Μηνά Βιντιάδη
01 Οκτωβρίου 2021
Ο ιβίσκος μου δεν βγάζει πια 24 κατακόκκινα άνθη, μα μόνο ένα δύο κι αυτά με το ζόρι.
Το μισό παράθυρο στην κρεβατοκάμαρα έκλεισε και το σεντόνι ζητάει επίμονα μια λεπτή κουβέρτα για παρέα.
Η θάλασσα κρυώνει, έτσι μου είπε χτες, «μπες μέσα για να με ζεστάνει το σώμα σου άνθρωπε». Τόσο καιρό εκείνη με δρόσιζε, τώρα ήρθε η ώρα να της το ανταποδώσω.
Ένα φούτερ που μυρίζει άρωμα «κλειστής ντουλάπας», γελούσε χαρούμενο χτες που το έβγαλα και το έριξα στους ώμους μου.
«Βρέξε ουρανέ μου, βρέξε επιτέλους» φώναζε σήμερα το πρωί με παράπονο η πιο γέρικη από τις ελιές μου δείχνοντας μου τους ελάχιστους καρπούς που τη στόλιζαν.
Κι οι μέλισσες; Γιατί κλαίνε και στριφογυρίζουν πίσω από τη βασίλισσά τους μέσα στις άδειες κυψέλες;
Και το καράβι; Γιατί δεν ταξιδεύει όπως πριν γεμάτο φωνές και χαρούμενα γέλια; Γιατί δεν βγαίνουν άνθρωποι κι αυτοκίνητα, γιατί σαλπάρει τόσο γρήγορα;
Ποιος έβαλε γαμώτο αυτό το τραγούδι στο ράδιο; «Αυτοί που μένουν κι αυτοί που φεύγουν;» Φοβερό το πρώτο κουπλέ: Αυτοί που φεύγουν σφίγγουν τα χείλια, πνίγουν τα δάκρυα να μη φανούν/ κι αυτοί που μένουν κουνούν μαντήλια κι αναστενάζουν γιατί πονούν.
Λέω ότι το σωστό είναι αυτοί που μένουν θέλουν να φύγουν κι αυτοί που φεύγουν θα έδιναν και την ψυχή τους να μείνουν!
Κοιτάζω τον βυθό στην προβλήτα και παρακαλώ τα ψάρια να μη λιγοστέψουν, ευτυχώς οι πεταλίδες ξαναγέμισαν τα βράχια, κάτι είναι κι αυτό.
Κοιτάζω τον Σεπτέμβριο στην άκρη του καλοκαιριού, στα ρηχά περπατάει ντυμένος, έτοιμος γι’ αναχώρηση, φοράει το φούτερ μου, έχει πετάξει το μαγιό μου στην άμμο, τα βατραχοπέδιλα τα κλέβει ένας σκύλος, κοιτάει ψηλά τον ήλιο που σηκώνει αδύναμος τους ώμους…
«Πάω αλλού να παίξω τον πρώτο ρόλο στην παράσταση ‘’Καλοκαίρι και Ξεγνοιασιά’’, γεια σας» λέει και δύει.
Ακούω τον Οκτώβριο μέσα από ένα σύννεφο να ξεροβήχει, κάνοντας αισθητή την παρουσία του έξω από την πόρτα του φθινοπώρου μου.
Φθινόπωρο; Ή μήπως το καλοκαίρι τελειώνει μόνο αν το πιστέψουμε;
Κι ό,τι τελειώνει, ξαναρχίζει!
Γι αυτό, όπου δείτε βάρκα στα βουνά ή στους δρόμους μπείτε και σαλπάρετε για το επόμενο καλοκαίρι!
(Από το Ποντίκι)
