Εξιστορεί τα γεγονότα, σήμερα, στα ΝΕΑ σε ένα σημείωμα με τίτλο «Η κατάντια της ΕΣΗΕΑ».
04 Ιουνίου 2021«Τι είναι η ΕΣΗΕΑ; Η ΕΣΗΕΑ είναι, το λέει και ο τίτλος, η Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Εδρεύει στην οδό Ακαδημίας και διοικείται από ένα ενδεκαμελές συμβούλιο. Είμαι μέλος της από 30ετίας και πλέον, και κατά το παρελθόν, έχω χρηματίσει και εγώ μέλος του ΔΣ, υπό την προεδρία του αείμνηστου συναδέλφου μου Δημήτρη Γκλαβά. Τότε δηλαδή που η ΕΣΗΕΑ εθεωρείτο κορυφαίο πνευματικό και επαγγελματικό σωματείο της χώρας, και το να μετέχεις του Διοικητικού της Συμβουλίου ήταν τίτλος τιμής - πλην όλων των άλλων.
Τα χρόνια παρήλθαν, ο Τύπος στη χώρα απαξιώθηκε, η ΕΣΗΕΑ ακολούθησε τη μοίρα του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, και τα τελευταία χρόνια κατάντησε άθυρμα κομματικών παρατάξεων. Ενδεικτικό της παρακμής και της απαξίωσης του ιστορικού σωματείου το οποίο μετράει ζωή περισσότερη από έναν αιώνα, είναι το εξής παράδοξο:
παρότι η πλειοψηφία των μελών του ΔΣ προέρχεται από παράταξη προσκείμενη στη Νέα Δημοκρατία, οι αποφάσεις που λαμβάνονται κατά καιρούς, μοιάζει να έχουν εκδοθεί από την... Κουμουνδούρου! Παράδειγμα τελευταίο, που δεν αφορά καν απόφαση: ζήτησα, δια επιστολής, την πρόσθετη παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ στη δίκη επί της αγωγής Τσίπρα για τη βίλα του 500άρικου στο Σούνιο. Προκειμένου να με στηρίξει επί των πραγματικών περιστατικών; Οχι! Αυτή είναι δική μου υποχρέωση. Η υποχρέωση, το χρέος, της ΕΣΗΕΑ όπως αυτό απορρέει από το Καταστατικό της, ήταν να
παραστεί εκπρόσωπός της, και να υπογραμμίσει ότι με αγωγές αυτού του τύπου επιχειρείται να περιοριστεί η ελευθερία της έκφρασης, να φιμωθεί ο δημοσιογράφος, και εκ παραλλήλου να εξοντωθεί οικονομικά και επαγγελματικά. Και πως αυτή όλη η προσπάθεια βρίσκει αντίθετο το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου της χώρας. Να δηλώσει ότι παραμένει σταθερά στις αξίες που υπαγορεύει ο γενάρχης της ελληνικής δημοσιογραφίας Ιωάννης Μάγερ με τη ρήση "η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δικαιοσύνης".
Η ΕΣΗΕΑ δεν το έκανε. Με μια παρελκυστική τακτική το προεδρείο της απέφυγε να απαντήσει στο αίτημά μου. Χωρίς ψηφοφορία. Αλλά με προφάσεις, προφανώς "εν αμαρτίαις", επιχείρησε να παρακάμψει το αυτονόητο καθήκον της. Είναι έκθετη, και ασφαλώς πειθαρχικά ελεγκτέα η διοίκησή της. Κυρίως όμως είναι έκθετη στα μάτια των συναδέλφων, που διαπιστώνουν ότι για πολλοστή φορά το συνδικαλιστικό τους όργανο κατάντησε θλιβερό υποχείριο των κομμάτων. Θα κριθούν γι αυτό».
