Σιχαίνομαι τα κλισέ. Αλλά μερικές φορές έχουν έναν σιχαμένο τρόπο να επιβεβαιώνονται.
02 Φεβρουαρίου 2021
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου *
Οπως οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν, έτσι φαίνεται ότι και οι εργαζόμενοι έχουν τους εργοδότες που τους αξίζουν. Κι αυτοί, τους εκπροσώπους που τους αντιστοιχούν.
Από την προηγούμενη εβδομάδα πρόεδρος της Ενωσης Ιδιοκτητών Εφημερίδων είναι ο Αλέξης Σκαναβής. Συνιδιοκτήτης της εταιρείας που εκδίδει τον «Ελεύθερο Τύπο», αλλά και ακόμα μίας εταιρείας, η οποία, αν και δεν έχει τυπικά κλείσει, ΔΕΝ εκδίδει εδώ και εφτά χρόνια την εφημερίδα «Επενδυτής». Εργοδότης περίπου 50 εργαζομένων που, αφού τους φέσωσε με πολλούς μήνες απλήρωτης εργασίας, τους άφησε χωρίς δουλειά, χωρίς αποζημίωση και με μια δημοσίως καταγγελθείσα από το ασφαλιστικό ταμείο μας πλαστογράφηση «οικειοθελών αποχωρήσεων».
Εργοδότης δημοσιογράφων και τεχνικών που εδώ και εφτά χρόνια πασχίζουν στα δικαστήρια να βρουν το δίκιο τους, και δικαιώνονται πανηγυρικά. Κάτοχος λογαριασμών που έχουν κατασχεθεί έναντι τελεσιδίκων αποφάσεων υπέρ των εργαζομένων, που απαιτεί να αποδεσμευτούν. Αφεντικό συναδέλφων που ο θάνατος τους βρήκε πριν γευτούν κάτι ελάχιστο, έστω συμβολικό, από αυτήν τη δικαίωση (τελευταίος ο Πάνος Σαράκης). Επιχειρηματίας που με τους συνεταίρους του έχει καταδικαστεί σε δεκάδες μήνες φυλάκισης για μη καταβολή δεδουλευμένων.
Αυτός, λοιπόν, επελέγη πρόεδρος της Ενωσης Ιδιοκτητών. Αναρωτιέμαι αν το μήνυμα που εκπέμπει η ένωση είναι ότι στο εξής κάθε εκδότης μπορεί να αφήνει τους υπαλλήλους του απλήρωτους όσο θέλει ή να τους διώχνει χωρίς να τους αποζημιώνει. Κι αυτός θα διαπραγματευτεί με τις δικές μας ενώσεις τις συμβάσεις του μέλλοντός μας. Είμαστε σε καλά χέρια. Μείνετε ήσυχοι.
* από την «Εφημερίδα των Συντακτών»
