Τέσσερις πασίγνωστοι και δημοφιλέστατοι μουσικοί δημιουργοί που άσκησαν κριτική σε εξουσίες και από «άξιοι», έγιναν για κάποιους άξιοι για περιφρόνηση.
19 Μαΐου 2020«Αξιος», «σημαντικός», «πολύτιμος». Αλήθεια πόσα ακόμα τέτοια, εξυμνητικά επίθετα, πόσες ακόμα λέξεις, πόσες ακόμα παραγράφους θα μπορούσαμε να ανακαλέσουμε όπως έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν το έργο καλλιτεχνών όπως ο Ξαρχάκος; Αλλά και ο Κραουνάκης; Αλλά και ο Φοίβος Δεληβοριάς ή ο Αλκίνοος; Πόσο τους αγαπάμε αλήθεια. Πόσο μας είναι πολύτιμοι. Μ΄ έναν όρο βέβαια. Να υπάρχουν ως αναγνωρίσιμα πρόσωπα σε μια φωτογραφία που θα βγάλουμε όλοι μαζί προεκλογικά. Ή ως αγιογραφίες, χρυσοποίκιλτες κι αμίλητες στον τοίχο που θα κρέμονται για να κάνουμε τις προσευχές μας στα τραγούδια τους. Κατά τα άλλα; Να μη μιλούν για τα δικά τους. Να μην έχουν άποψη (κι ας σχολιάζουμε μετά βρε αδελφέ «που είναι οι διανοούμενοι να μιλήσουν»).
Να όμως που επειδή η ζωή δεν είναι ευθύγραμμη, καμιά φορά οι «αγιογραφίες» μιλούν και όχι μόνον με τα έργο τους. Να π.χ. μίλησαν αρκετοί αρκετά και τον τελευταίο καιρό. Για τον χώρο τους που πλήττεται. Για κάποια αδικία που θεωρούν ότι γίνεται. Και τι συνέβη; Ας θυμηθούμε.
Σταύρος Ξαρχάκος
Ο Σταύρος Ξαρχάκος που είχε ζήσει και την προηγούμενη, πρόσφατη κόντρα του υπουργείου Πολιτισμού με τους δημιουργούς και τις παλινωδίες μέχρι να δοθεί η πολυπόθητη άδεια στον αυτοδιαχειριζόμενη Ένωση Δικαιούχων Έργων Μουσικής και που είδε ότι η υγειονομική κρίση χτύπησε ιδιαίτερα τον καλλιτεχνικό χώρο ενώ ακόμα το θέμα των δικαιωμάτων δημιουργών, της είσπραξης του κόπου και του ταλέντου τους δηλαδή, δεν έχει διευθετηθεί, άσκησε σφοδρή κριτική για την έλλειψη πολιτιστικής πολιτικής της κυβέρνησης, κρίνοντας ότι η υπουργός Πολιτισμού διακατέχεται από «σύνδρομο βλαπτικής έπαρσης»
Αποτέλεσμα; Η κριτική του όταν αναπαρήχθη σε δημοσιογραφική ερώτηση προς τον κυβερνητικό εκπρόσωπο σχολιάστηκε με μια γκριμάτσα από την υπουργό Πολιτισμού. Και κάποιοι δημοσιογράφοι του προσήψαν μετά ότι κατά βάθος το κίνητρό του ήταν ιδιοτελές γιατί αποβλέπει στη θέση της υπουργού και εύχεται να ήταν αντ΄αυτής.
Σταμάτης Κραουνάκης
Ο Σταμάτης Κραουνάκης που είχε πρωτοστατήσει και στην προηγούμενη, πρόσφατη κόντρα του υπουργείου Πολιτισμού με τους δημιουργούς και τις παλινωδίες μέχρι να δοθεί η πολυπόθητη άδεια στον αυτοδιαχειριζόμενη Ένωση Δικαιούχων Έργων Μουσικής… Και που είδε τα τραγούδια του να παίζονται στο Μαξίμου μπροστά στον Πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης που ακόμα ταλαιπωρεί και τους μουσικούς δημιουργούς και όλους τους καλλιτέχνες... Και που αυτό συνέβη χωρίς ο ίδιος να έχει δώσει άδεια για την χρήση τους, αντέδρασε. Πρώτα λεκτικά και πιο πρόσφατα στέλνοντας εξώδικο στον Δήμαρχο Αθηναίων. Στο οποίο εξώδικο αναφέρεται καθαρά η διαφωνία με την κυβερνητική πολιτική προς όλους τους δημιουργούς («Επειδή κάθε μέλος του οικείου επαγγελματικού σωματείου ευρίσκεται αντιμέτωπο, έχοντας ψυχικά και οικονομικά καταρρεύσει, με την επιδεικτική αδιαφορία των ταγών -θεατών άμα, ίδετε πρωθυπουργό, και την παντελή αισθήματος αλληλεγγύης και σεβασμού προς τα πνευματικά δικαιώματα») και ζητούνται χρήματα ως αποζημίωση όχι για να τα τσεπώσει αλλά για να «διατεθεί δια του πάσχοντες και αδυνατούντες να εξοικονομήσουν τα αναγκαία καλλιτέχνες – δημιουργούς».
Αποτέλεσμα; Βαφτίστηκε εκτός από το κλασικό «γραφικός» επιπλέον «μικρόψυχος» ή και «κακόψυχος», διότι «τα τραγούδια από ένα σημείο και πέρα δεν ανήκουν σε κανέναν» κλπ. κλπ. Επίσης γράφτηκε ότι «έπιασε πάτο». Επίσης ότι είναι «ενεργούμενο του Σύριζα». Αυτά έγραψαν όσοι θεωρούσαν αυτονόητο κι αξιοπρεπές την ίδια ώρα που ο χώρος σου έχει ένα αίτημα κι εσύ πρωτοστατείς για την επίλυση του θέματος, κάποιος άλλος να ψυχαγωγεί με το έργο σου τον Πρωθυπουργό της κυβέρνησης που μέχρι στιγμής αντιστέκεται στην επίλυση του θέματος. Παράξενο όμως να σε θεωρούν κατάπτυστο επειδή αντιδράς χωρίς να σκέφτονται ότι μάλλον κατάπτυστος κι ασυνεπής θα ήσουν αν δεν αντιδρούσες.
Φοίβος Δεληβοριάς
Ο Φοιβος Δεληβοριας που είχε πρωτοστατήσει και στην προηγούμενη, πρόσφατη κόντρα του υπουργείου Πολιτισμού με τους δημιουργούς και τις παλινωδίες μέχρι να δοθεί η πολυπόθητη άδεια στον αυτοδιαχειριζόμενη Ένωση Δικαιούχων Έργων Μουσικής στην οποία είναι πλέον και πρόεδρος στο Δ.Σ., έδωσε πρώτα μια συνέντευξη στην ΕφΣυν σχολιάζοντας τις θέσεις του Υπουργού Ανάπτυξης για τα προσφυγικό με τον τρόπο του. Ο υπουργός απάντησε με το δικό του τρόπο αλλά το θέμα δεν έληξε εκεί. Με την πρώτη εκ ευκαιρία ο κος Γεωργιάδης το επανάφερε στα κανάλια που συνηθίζει να γυρνοβολάει εκφράζοντας την άποψη πως «ο κ. Δεληβοριάς δεν εκπροσωπεί ούτε τα συμφέροντα των καλλιτεχνών, ούτε τους καλλιτέχνες. Εκπροσωπεί ένα τυφλό μίσος κατά της κυβερνήσεως». Εξυπακούεται ότι και μετά από αυτά ο Φοίβος Δεληβοριάς συνέχισε τις προσπάθειες για τη δικαίωση των δημιουργών ως θεσμικός τους εκπρόσωπος.
Αποτέλεσμα; Ανέλαβε η υπουργός Πολιτισμού να του υπενθυμίσει με νόημα ότι «έχει αναλάβει τη μουσική σε παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, που θα δούμε φέτος στην Επίδαυρο», θίγοντας την αξιοπρέπειά του και οδηγώντας τον σε αποχώρηση από την παράσταση. Μετά ορισμένοι τον κατηγόρησαν και γι αυτό, γράφοντας μάλιστα ψευδώς ότι η παράσταση είχε ξεκινήσει πρόβες και ο Φοίβος την εγκατέλειψε στον παρά πέντε.
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι ένας δημιουργός που μιλάει σπανιότερα αλλά όταν το κάνει, το κάνει συγκροτημένα και με ισχυρή άποψη. Ετσι έγινε και καιρό τώρα που τάχθηκε στο πλευρό των κατοίκων του χωριού Σταγιάτες, οι οποίοι μέσω ψηφίσματος θέλησαν να διαχειρίζονται μόνοι τους την υδροδότηση του χωριού τους. Ο ίδιος ως μόνιμος κάτοικος Πηλίου έχει μάλιστα γράψει τραγούδι για το θέμα, ενώ εξήγησε την στάση του μιλώντας στην ΕΡΤ 1: «Το χωριό υπάρχει εξαιτίας αυτής της πηγής, 350 χρόνια η ζωή και οι παραδόσεις των κατοίκων κινούνται γύρω από αυτό το ιερό νερό. Το συντηρούν το δίκτυο μόνοι τους με προσωπικά έξοδα και προσωπική εργασία, κάνουν τους τακτικούς χημικούς ελέγχους. Ποτέ κανείς τους δεν διανοήθηκε να το εκμεταλλευτεί οικονομικά και θα αγωνιστούν μέχρι τέλους ώστε να συνεχίζει να τρέχει ελεύθερα και για τις επόμενες γενιές», είπε.
Αποτέλεσμα; Ο δήμαρχος Βολου Αχιλλέας Μπέος καθύβρισε ως «κοπριές» όσους αντιδρούν στην αλλαγή της υδροδότησης στους Σταγιάτες, κάνοντας ειδική μνεία στον Αλκίνοο: «και έχουν και έναν μ****** που λέγεται Αλκίνοος Ιωαννίδης και τους συμπαραστέκεται. Λέει επάγγελμα τραγουδιστής, τι τραγουδά δεν ξέρουμε, όμως είναι μία αρνητική νότα στην όμορφη περιοχή μας».
Τι κοινό έχουν αυτές οι περιπτώσεις; Μα το αυτονόητο. Είναι τέσσερις πασίγνωστοι μουσικοί δημιουργοί που άσκησαν κριτική σε εξουσίες. Και από «άξιοι», «σημαντικοί» και «πολύτιμοι» έγιναν για κάποιους, «μαλάκες», ιδιοτελείς, «γραφικοί» και μισαλλόδοξοι, άξιοι για περιφρόνηση. Α και οπωσδήποτε ενεργούμενα της Αριστεράς. Αλλά το να ταυτίζεις την Αριστερά με το δικαίωμα στον ελεύθερο λόγο δεν είναι κακό. Κακό είναι να μην καταλαβαίνεις πόσο οξύμωρο είναι να υπερασπίζεσαι την κυβερνητική εξουσία εκχωρώντας το δικαίωμα στην ελεύθερη άποψη στην αντιπολίτευση.
