Θα προσπεράσουμε τα ερωτήματα-επιχειρήματα των ξενερωμένων φαν που μας λένε, μεταξύ άλλων, «πώς είναι δυνατόν ένας δράκος να βγάζει τόσο πολλή φωτιά», απαντώντας τους ότι «δράκοι δεν υπάρχουν, είναι μυθοπλασία και στη μυθοπλασία δύναται ο δράκος να βγάλει όση φωτιά γουστάρει», και θα περάσουμε στα του... θρόνου. 

 

Στο τελευταίο επεισόδιο οι σκηνές που διαδραματίζονται στο Dragon Pit είναι μάθημα για τον κυνισμό της πολιτικής, είτε αυτό μας αρέσει, είτε όχι: εκεί που είναι μαζεμένοι για συμβούλιο οι άρχοντες των βασιλείων, ο Σερ Ντέιβος δίνει το στίγμα: όχι άλλο πόλεμο. Πρέπει να βρεθεί μία λύση για την εξεύρεση ενός βασιλιά, που δεν θα προβλέπει πολεμική σύγκρουση μεταξύ Βορείων και Άσπιλων-Νταθράκι. 

 

Και εκεί, ο πολύπειρος Τύριον που συμβολίζει τον κυνισμό στη σκέψη της εξουσίας, ακόμη κι αν έχει δεμένα χέρια και στέκεται αιχμάλωτος δίπλα στον Γκριζοσκώληκα, γυρνάει και του λέει με περισσό -δεδομένης της αιχμαλωσίας του- θράσος: «δεν αποφασίζεις εσύ εδώ». Και αναλαμβάνει με την εισήγησή του να δώσει τη λύση. Μία λύση, που αφήνει εκτός τον πραγματικό κληρονόμο του θρόνου, τον Τζον Σνόου, με σκοπό να αποφευχθεί ο πόλεμος. Και προτείνει τον Μπραν Στάρκ για βασιλία, την «όμορφη ιστορία του παιδιού που επέζησε» ως συμβιβαστική λύση. Η εξουσία, λοιπόν, όταν βρεθεί με τα χέρια δεμένα θα προτάξει συμβιβαστικές λύσεις, λύσεις «αποσυμπίεσης» που θα της λύσουν και εκείνης τα χέρια και που θα την κάνουν να επιβληθεί ξανά δια της πλαγίας. 

 

Στο ίδιο πνεύμα ο νέος βασιλιάς Μπραν φέρεται με τρόπο διπλωματικό επιτρέποντας στην αδερφή του Σάνσα να κρατήσει το βασίλειο του Βορρά αυτόνομο και κυρίως να ορίσει τον Τύριον -που μέχρι εκείνη τη στιγμή είναι με δεμένα χέρια- ως «χέρι» του βασιλιά: τον Τύριον, που προερχόταν από εχθρικό οίκο (Λάνιστερ), οι οποίοι είχαν αποκεφαλίσει τον πατέρα του, είχαν πάει να σκοτώσουν τον ίδιο (Τζέιμι) κ.α. Το πνεύμα του «συμβιβασμού» στην υπηρεσία μίας ισχυρής εξουσίας.

 

Στους δε Άσπιλους παραχωρείται γη για να ζήσουν ελεύθεροι και ειρηνικά. Άλλος συμβολισμός εκεί... Σκλάβοι ήταν, τους απελευθέρωσε η Νταινέρυς, έγιναν και αυτοί «απελευθερωτές» και κατέληξαν όμως -μέσα από την παράκρουση της παλαβωμένης από την υπερεξουσία βασίλισσας τους- χειρότεροι και από τους δυνάστες τους. Οπότε, δέχονται και αυτοί τον συμβιβασμό.    

 

Από εκεί και πέρα οι σεναριογράφοι του GoT εξακολουθούν να μας «τρολάρουν» πραγματικά με τις επιλογές τους και εμείς να μην τις δεχόμαστε καθώς αρνούμαστε να δούμε τις -κυνικές- αλήθειες: 

 

*«θησαυροφύλακας», υπουργός οικονομικών σα να λέμε, ορίζεται ο Μπρον, ένα ρεμάλι, ένας μισθοφόρος που το μόνο που τον ένοιαζε όταν πολεμούσε ήταν η κονόμα. Οι δυσαρεστημένοι με το φινάλε του GoT ανά τον κόσμο έχουν, άραγε, αντιληφθεί ποτέ τί είδους... παλικάρια έχουν γίνει κατά περιόδους υπουργοί Οικονομικών ανά τον κόσμο? 

 

*εκεί λοιπόν, στο πρώτο «υπουργικό συμβούλιο» είναι που ο Μπραν λέει στον Τύριον «συνεχίστε εσείς μόνοι σας, εγώ θα ασχοληθώ με τον δράκο». Ο βασιλιάς λοιπόν τους αφήνει γιατί εκείνος θα ασχολείται με το μεγάλο θέμα και οι άλλοι με τα της καθημερινότητας των πολιτών: εάν προέχει να επισκευαστεί το δίκτυο ύδρευσης ή να ανοίξουν ξανά τα... μπουρδέλα.  

 

Για να επικαιροποιήσουμε, λοιπόν, το φινάλε του GoT σε σχέση με τις ευρωεκλογές, παραθέτουμε ακόμη μία σκηνή από το Dragon Pit: ο Σαμγουελ Τάρλυ προτείνει όλοι, δηλαδή και ο λαός, να αποφασίσουν για το ποιός θα είναι ο βασιλιάς. Πρακτικά προτείνει... δημοκρατία. Και ποιά είναι η αντίδραση των αρχόντων? Ξερένονται όλοι μαζί στα γέλια. Οι σεναριογράφοι του GoT μας βγάζουν την γλώσσα στην για την πραγματικότητα που ζούμε και δεν την βλέπουμε. Τί κι αν ψηφίζουμε για ευρωεκλογές? 

Το ευρωκοινοβούλιο είναι για την «αποσυμπίεση» που λέγαμε. Το κουμάντο θα εξακολουθήσει να γίνεται από το Eurogroup, τις πολυεθνικές και τις αμυντικές και ενεργειακές βιομηχανίες ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Θα ακούνε το βράδυ τα αποτελέσματα των εκλογών και θα γελάνε τόσο τρανταχτά όπως οι άρχοντες στην πρόταση του Σαμ...