Γυρίζεις σπίτι, Δευτέρα βράδυ, κουρασμένος και ανοίγεις την τιβί.
06 Ιουνίου 2018Του Νίκου Γεωργαντά
Δεν βλέπεις ΣΚΑΪ και το βαρετό Survivor, 3,5 ώρες τα ίδια και τα ίδια.
Ο ΑΝΤΕΝΝΑ μεταδίδει ένα υποτίθεται παιχνίδι. Game of Love, αισθητική πολύ κάτω από το μηδέν. Σε σημείο που να απορείς αν η ιδιοκτησία έχει επαφή με την πραγματικότητα και αντιλαμβάνεται την μακροπρόθεσμη ζημιά που υφίσταται το κανάλι. Μετά, κάτι σαν σειρά με τον τίτλο «Κάτι χωρισμένα παλικάρια».
Ο Alpha ξεκινά καλά. Βλέπεις λιγάκι το «Σόι σου» και γελάς. Αλλά το Τατουάζ δεν αντέχεται. Μοιάζει σαν να προβάλλεται χρόνια. Μια ατελείωτη επανάληψη.
Στο Star παίζει πού και πού καμιά καλή ταινία, αλλά γενικά ψόφια πράγματα. Και το Money Drop είναι αργά για να σου κινήσει το ενδιαφέρον.
Γυρίζεις στο Εpsilon. Ενίοτε παίζει και αυτό, όπως και το Star, καμιά καλή ταινία.
Αφήνεις για το τέλος τα κρατικά κανάλια.
Η ΕΡΤ1 μεταδίδει ειδήσεις. Ακούς έκπληκτος ότι η ανάπτυξη είναι ρεκόρ, η κατάσταση βελτιώνεται, η λιτότητα τελειώνει, η Ελλάδα κερδίζει την διαπραγμάτευση στο Σκοπιανό. Νομίζεις ότι ζεις σε άλλη χώρα. Ακολουθεί κάποια ξένη σειρά ή επανάληψη και μετά πάλι πολιτικό μπλα μπλα.
Η ΕΡΤ2 δείχνει ό,τι τύχει. Κάποιο αδιάφορο ντοκιμαντέρ. Ακολουθούν ειδήσεις για όσους δεν πρόλαβαν να εμπεδώσουν αυτές της ΕΡΤ1.
Η ΕΡΤ3 σκιά του παλιού εαυτού της. Μια σειρά με τίτλο οι Απίθανες (κρίμα γιατί έκανε ωραία αρχή με την Λευκή Σκλάβα στην αρχή της σεζόν αλλά από ό,τι αποδείχθηκε δεν χτιζόταν τηλεοπτική ζώνη), μετά συζήτηση για αθλητικά.
Συντονίζεσαι στο Mega. Σίριαλ όπως το Ήρθε κι έδεσε, Πολυκατοικία σου φαίνονται όαση, γελάς. Οι Μάγισσες της Σμύρνης, που δεν τις είχες δει ποτέ καθώς τότε σου φαίνονταν μπας κλας, μια χαρά σειρά και με καλούς ηθοποιούς. Το Είμαστε στον αέρα, που δεν είχες δει ποτέ λόγω ηλικίας αριστούργημα.
Ας μην εκπλήσσονται λοιπόν οι υπεύθυνοι των τηλεοπτικών σταθμών. Η αντοχή της ταινιοθήκης του Mega οφείλεται στην ποιότητά της αλλά πρωτίστως στην εξαιρετικά χαμηλή ποιότητα του δικού τους προγράμματος, που ενίοτε έχει την ιδιότητα υποπροϊόντος.
