Με έμπνευση τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα...
02 Απριλίου 2024Του Γιώργου Μυζάλη
Ο Steve Bart (a.k.a Σταμάτης Μπαρτατίλας) πήρε ως αφετηρία τα τραγούδια των αγαπημένων του τραγουδοποιών (σ.σ. των Κατσιμιχαίων) και έγραψε μια σειρά από ατμοσφαιρικά διηγήματα. Ο Θανάσης Συλιβός, των εκδόσεων Μετρονόμος, ενδιαφέρθηκε για το εγχείρημα και «φιλοξένησε» στις εκδόσεις του τις «Προσωπικές Οπτασίες» του Steve Bart. Με τη σειρά μου, ενδιαφέρθηκα για το βιβλίο, καθώς είναι και δικοί μου αγαπημένοι οι Κατσιμιχαίοι. Το διάβασα μέσα σε ένα απόγευμα και αναζήτησα το συγγραφέα του για μια κουβέντα (που ακολουθεί). Οι «Προσωπικές Οπτασίες» ρουφιούνται σα δροσερό νερό.
Στο βιβλίο αναπτύσσονται δύο διαφορετικές καλλιτεχνικές προσωπικότητές σας: του συγγραφέα και του φωτογράφου. Αν βρεθείτε σε μια παρέα άγνωστη και σας ρωτήσει κάποιος «με τι ασχολείστε», τι θα του απαντήσετε;
Θα έλεγα σκηνοθέτης, μιας και από αυτή την ιδιότητα οδηγήθηκα σε εκείνη του συγγραφέα και ίσως και του φωτογράφου. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θεωρώ ότι με χαρακτηρίζει είναι η ανάγκη μου να πω κάποιες ιστορίες, θα με έλεγα δηλαδή story teller και ίσως αυτή την ιδιότητα να προτάσσω.
Γιατί επιλέξατε τη σύνδεση με τους Κατσιμιχαίους ως σημείο έναρξης/πηγή έμπνευσης;
Οι Κατσιμιχαίοι με έχουν επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θα μπορούσα να πω ότι τα τραγούδια τους έχουν διαμορφώσει τον τρόπο που σκέφτομαι και ίσως τον τρόπο με τον οποίο θέλω να λέω τις ιστορίες μου. Με επηρέασαν επίσης και στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζω τους χαρακτήρες των ιστοριών μου. Υπό αυτή τη λογική όταν καταλήξαμε στα διηγήματα, οι Κατσιμιχαίοι ήταν η προφανής επιλογή.
Πως ήταν η αίσθηση όταν πιάσατε για πρώτη φορά το βιβλίο σας από το τυπογραφείο στα χέρια σας;
Η αλήθεια είναι ότι άργησα να το συνειδητοποιήσω. Με είχε συνεπάρει η προώθηση και η επικοινωνία του βιβλίου τόσο πολύ που είχα ξεχάσει ότι πραγματοποιήθηκε ένα παιδικό μου όνειρο.
Πότε το συνειδητοποιήσατε;
Το συνειδητοποίησα σε μια βραδινή βόλτα στην Αθήνα πέρσι το καλοκαίρι όταν με ρώτησε μια φίλη πως νιώθω. Ένιωσα ότι πέτυχα αυτό που ως παιδί θεωρούσα αδύνατο και απραγματοποίητο και με έκανε να πάρω δύναμη για τα επόμενα βήματά μου.
Επικοινωνήσατε με τους ίδιους τους αδερφούς Κατσιμίχα;
Δε θα μπορούσα να μην έχω επικοινωνήσει, μιας και χρειαζόμασταν την άδεια χρήσης των στίχων τους. Η επικοινωνία έγινε από τον εκδοτικό οίκο και συγκεκριμένα από τον Θανάση Συλιβό και αυτό που έμαθα είναι ότι ο Χάρης συγκινήθηκε και ο Πάνος ενθουσιάστηκε.
Κάποια αγαπημένη από όλες τις ιστορίες;
Αυτή που ξεχωρίζω ιδιαιτέρως είναι «Το Κατερινάκι». Είναι μια ιστορία που έχω μετατρέψει σε σενάριο και είμαι στην αναζήτηση χρηματοδότησης για να γίνει μικρού μήκους ταινία.
Και ποιος ο λόγος;
Ο λόγος που την ξεχωρίζω είναι γιατί υπήρξε η αφορμή για τη συγκέντρωση των διηγημάτων και την έκδοσή τους σε αυτή τη μορφή.
Σε ποιο βαθμό οι «Προσωπικές Οπτασίες» είναι προσωπικές εμπειρίες/ιστορίες;
Όταν κάθομαι να γράψω, συνήθως δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ιστορία στο μυαλό μου, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Ξεκινάω από μια φράση ή μια ατάκα και προχωράω σιγά σιγά, σαν αυτόματη γραφή. Υπό αυτό το πρίσμα δε θα έλεγα ότι συνειδητά επιλέγω προσωπικές ιστορίες, ωστόσο, θεωρώ ότι είναι μέσα στη διαδικασία της δημιουργίας η ένταξη κάποιων ψηγμάτων από προσωπικά βιώματα. Κοιτώντας τα διηγήματα από κάποια απόσταση βρίσκω κομμάτια της ζωής μου ή τον εαυτό μου σε κάποιους χαρακτήρες.
Πως ήταν η συνεργασία – ποια ήταν η συμβολή του «Μετρονόμου» στην τελική έκδοση;
Αν δεν υπήρχε ο «Μετρονόμος» και ειδικά ο Θανάσης Συλιβός, δε θα μπορούσε να έχει εκδοθεί το βιβλίο. Η συνεργασία ήταν και παραμένει εξαιρετική. Ο Θανάσης συνέβαλε ιδιαιτέρως στη σειρά που θα είχαν τα διηγήματα στο βιβλίο.
Σε ποιες συνθήκες γράφετε (νύχτα, μόνος, στο σπίτι κλπ);
Γράφω όποτε έχω έμπνευση, χωρίς να πιέζω τον εαυτό μου. Είμαι νυχτερινός τύπος, οπότε συνήθως θα γράψω το βράδυ, αν και αυτό δεν είναι απολύτως απαραίτητο.
Πόσο καιρό σας πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου από τη στιγμή που γράφτηκε η πρώτη ιστορία μέχρι την έκδοση;
Τα διηγήματα επιλέχτηκαν από μια «δεξαμενή» διακοσίων περίπου διηγημάτων και ποιημάτων που είχα γράψει από τα δεκαπέντε μου μέχρι τα σαράντα μου. Χρειάστηκε πολύ δουλειά με τον επιμελητή του βιβλίου, το Θανάση Χουλιαρά, για να καταλήξουμε σε αυτά τα δεκατέσσερα διηγήματα.
Όσοι βρίσκεστε στη Θεσσαλονίκη μπορείτε να πάρετε μια γεύση στην παρουσίαση που θα γίνει στο «Σάρωθρον Μπαρ» (Κατούνη 17) το Σάββατο 6 Απριλίου στις 18:30.
