Ακολουθήστε μας στο Google news

Οι άνθρωποι του ραδιοφώνου (και όχι μόνο) για το ραδιόφωνο

13 Φεβρουαρίου 2023

 

Διαρκή updates

 Χριστίνα Βίδου - Πρώτο Πρόγραμμα

Σήμερα όλοι οι ραδιοφωνατζήδες γιορτάζουμε. Είναι η Παγκόσμια ημέρα Ραδιοφώνου! Αρχίσαμε το ταξίδι στα ερτζιανά μικρά παιδιά και τώρα πια, με ρυτίδες στο πρόσωπο, συνεχίζουμε με την ίδια χαρά και ενθουσιασμό!

 

______________________________

Οδυσσέας Ιωάννου - Αθήνα 9.84

Παγκόσμια ημέρα Ραδιοφώνου. Ένα σπίτι που βρήκαμε κάπου στα είκοσι και μας φύλαξε για πολύ περισσότερο από όσο είχαμε φανταστεί. Μια οικογένεια με πολλούς γονιούς κι αδέρφια. Μέχρι σήμερα. Με πολλές απώλειες αλλά ακόμα εδώ. Το ραδιόφωνο με μάζεψε από τον δρόμο, και θα του χρωστάω πάντα.

__________________________________

Κώστας Πετρωτός, Βασίλης Βλαχόπουλος, Τάνια Δήμου - Metropolis 95.5.

Το σπίτι μας...

____________________________

Γιάννης Καστανάκης - Pepper 96.6

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα μήνυμα που έλαβα αυτές τις μέρες από έναν φίλο ακροατή:
«Είναι σαν να γράφω σε έναν καλό φίλο, σε έναν πολύ δικό μου άνθρωπο. Μόλις διάβασα για το επικείμενο τέλος από τον pepper. Το ραδιόφωνο αυτό κι η εκπομπή σου κάπως περισσότερο από τις άλλες επίσης αγαπημένες, αποτέλεσαν για μένα όλα αυτά τα χρόνια το ασφαλές μου καταφύγιο στην δυσκολότερη περίοδο μου. Όταν σας ανακάλυψα, την εποχή του ξεκινήματος, περνούσα πολυ δύσκολα. Μόνος, χωρισμένος, μακριά από την λατρεία της ζωής μου, την κόρη μου, βρήκα στις μουσικές σου ένα βάλσαμο για την ψυχή. Μαζί σας συνήλθα κάπως, άρχισα να ξαναβρίσκω τον εαυτό μου, άρχισα να βγαίνω και τελικά ήταν γραφτό μαζί σας να ζήσω ξανά και τον έρωτα και την συντροφικότητα. Σου χρωστάω και σας χρωστάω ένα ευχαριστώ. Να είσαι υγιής και σύντομα να ανταμώσουμε στα νέα σου στέκια. Εις το επανακουειν Γιάννη!»

__________________________________

Βιβή Παπαστάθη - Μέντα 88

Πομπός-δέκτης-αποκωδικοποίηση
Σε τεχνικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε συναισθηματικό
Αισθητική, πολιτισμός, ενημέρωση, φαντασία, διαδρομές, μεγάλες χαρές/απογοητεύσεις.. και ατελείωτη η λίστα
Όλα μου τα χρόνια η ίδια διαδικασία
Τα περισσότερα πίσω από τα μικρόφωνα
Χρόνια μας πολλά, ραδιοφωνιαδες

___________________________

Θέμης Ανδρεάδης

Εγώ, την τρελή αγάπη μου για το ραδιόφωνο, την έκανα εξώφυλλο δίσκου και τραγούδι! Ημέρα Ραδιοφώνου σήμερα

_________________________________

Ιλάν Σολομών - 105.5 Στο Κόκκινο

Ήρωες της κάστας των παράνομων ραδιοφωνατζήδων, οπλαρχηγοί των ερτζιανών, παράνομοι «πειρατές» της μπάντας των FM. Αυτό ήταν για εμάς, τους πιτσιρικάδες ακροατές τους, που τα μυαλά μας έπαιρναν εύκολα αέρα, και η φαντασία μας έστηνε, έτσι για πλάκα, ιστορίες με άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα από το μυστηριώδες και ανεξερεύνητο σύμπαν.
Τους ακούγαμε αργά τα βράδια, επιστρέφοντας στο σπίτι από τα αγγλικά, να επικοινωνούν σε μια γλώσσα που δεν ήταν κατανοητή, μια γλώσσα διαφορετική απ’ αυτή του κρατικού ραδιοφωνικού μονοπωλίου της εποχής. Και να παίζουν μουσικές ξεσηκωτικές, με τα πρωτόγονα μηχανήματα εκπομπής τους από καλά καμουφλαρισμένα πλυσταριά στις ταράτσες της αντιπαροχής του τότε νεόδμητου αθηναϊκού οικιστικού ιστού ή σε κάποια ταπεινά χαμόσπιτα στα φτωχικά απόκρημνα γκέτο των παρυφών του Αττικού λεκανοπέδιου, που είχαν όμως το προνόμιο να βλέπουν την πόλη «ταψί», από ψηλά.
Ο Σταθμός των Βορείων Προαστίων
Όλα ξεκίνησαν όταν ο «νονός» Ξανθάκης με πήγε σηκωτό κάπου στο Μενίδι, κοντά στους Θρακομακεδόνες, στο πειρατικό Star Radio, τον «Σταθμό των Βορείων Προαστίων» όπως τον λέγαμε περιπαικτικά καθώς η εμβέλεια του έφθανε οριακά στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν το πιο επιτυχημένο και πιο σωστά οργανωμένο ραδιόφωνο της «πειρατικής» εποχής και η φήμη του, χωρίς καμία διαφήμιση, εξαπλωνόταν από στόμα σε στόμα, από τον ένα δέκτη στον άλλο, φτάνοντας μια εντυπωσιακή -για τα τεχνικά δεδομένα του σταθμού- διψήφια ακροαματικότητα.
Είχε προηγηθεί το «Κανάλι 15» του μακαρίτη αδελφού του Νίκου, του Ρούσου Κούνδουρου και ο δημοτικός «Αθήνα 9.84». Το πρωινό της Κυριακής 31 Μαΐου 1987 οι Αθηναίοι άνοιξαν τα ραδιόφωνά τους στη συχνότητα 98,4 των FM και άκουσαν τα επίσημα εγκαίνια της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας στην Ελλάδα από τη φωνή του διευθυντή του Γιάννη Τζαννετάκου που έσπασε το μονοπώλιο των κρατικών ραδιοφωνικών σταθμών. Ο «9.84» είχε φτάσει το δυσπρόσιτο 46% την ίδια στιγμή που τα κρατικά ξεκινούσαν από ένα 17% κι έπαιρναν την κατηφόρα.
Με φώναξε λοιπόν ο Χρήστος και μου λέει: «Τόσους δίσκους έχεις ρε φιλαράκι, έλα κι εσύ μαζί μας να κάνεις ραδιόφωνο». Στην αρχή κλώτσησα, άλλα πράγματα γέμιζαν έντονα τη ζωή μου εκείνα τα χρόνια. Όμως μια μέρα φόρτωσα τα πολύτιμα βινύλια μου και μου έκανε ο ίδιος ηχοληψία, γιατί εγώ από τεχνικά θέματα δεν είχα ιδέα.
Ο σταθμός εξέπεμπε από το πλυσταριό ενός διώροφου που είχε από πάνω τα μηχανήματα εκπομπής, χωρίς καμία μόνωση. Το τι ακτινοβολία τρώγαμε εκεί, δεν λέγεται. Όταν ανακάλυψαν στην περιοχή ότι κινδύνευαν, φοβήθηκε και ο αρχιπειρατής και μόνο τότε έβαλε μια στοιχειώδη μόνωση. Η κεραία ήταν στημένη στην ταράτσα κι εμείς ανεβαίναμε μια παλιά στριφογυριστή σκάλα.
Κι όπως γίνεται με ότι καλό συμβαίνει σε αυτό τον τόπο και όταν πια η κουβέντα έφτασε στα λεφτά, τότε έγινε η διάσπαση και η συνάντηση των «διασπαστών» -κάπου 15 ήμασταν- με 13 άλλους ραδιοπειρατές που είχαν μόλις στήσει τον Ηχώ Fm στον Βύρωνα και εξέπεμπαν παράνομα από την ταράτσα του υπόγειου στούντιο που σαν ηχομόνωση είχε τις γνωστές χάρτινες αυγοθήκες.
Έτσι, από μια απλή εκπομπή, τελικά κατέληξα, άθελά μου, διευθυντής σταθμού, σαν πρεσβύτερος που ήμουνα. Φορτώθηκα στις πλάτες μου το πρόγραμμα και όλη την γραφειοκρατία: διαχείριση, οικονομικά, εφορίες, ΑΕΠΙ, όλα δικά μου.
Στον ΗΧΩFm είχα την Black n’ Blue εκπομπή «Σοκολατένιες Νότες» μαζί με τον Χρήστο Πολύδωρο, τον καλό μπλουζίστα-φυσαρμονικίστα και σαξοφωνίστα, γνωστό μου από παλιά. Το καλοκαίρι εκείνο, η Black & Blue εκπομπή άφησε σε ησυχία τους, στην πλειονότητά τους, υπερήλικες αστέρες της Jazz κι ασχολήθηκε με τους hot ήχους και τους νεότερους μουσικούς του Rhythm & Blues.
Στην πρώτη R&B νύχτα, η ηλεκτρισμένη κιθάρα του Stevie Ray Vaughan από το Austin του Texas ήρθε τελευταία. Τρεις μέρες μετά μας τάραξαν τα δυσάρεστα μαντάτα: Το ελικόπτερο του είχε συντριβεί στην επιστροφή του από μία συναυλία στο Memphis του Τενεσί. Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει.
Είχαν προηγηθεί, με την ίδια συνοπτική διαδικασία, οι on air «εκτελέσεις» πολλών άλλων τζαζ stars με πρώτο τον ντράμερ και ιδρυτή των Jazz Messengers, τον μεγάλο Art Blakey, στις16 Οκτωβρίου του 1990. Την θλίψη μου εκφράζω από το μικρόφωνο το επόμενο βράδυ και για να τον ξεπροβοδίσω καλώ τελευταία στα πικάπ της εκπομπής την αιώνια φίλη του με τη βελούδινη φωνή, τη Sarah Vaughan. Και το σκηνικό επαναλαμβάνεται.
Η Sassy Sarah δυο-τρεις μέρες μετά ακολουθεί τον Art στη χορωδία των αγγέλων της Τζαζ. Ήταν άραγε μόνο μια απλή σύμπτωση; Οι «συμπτώσεις» όμως ήσαν αρκετές εκείνο τον χειμώνα και το μαυσωλείο της Jazz είχε αποκτήσει πολλούς νέους ενοίκους. H κακοδαιμονία είχε πια κορυφωθεί όταν, από ένα λάθος στον προγραμματισμό, το τενόρο σαξόφωνο του Stan Getz έκλεισε μια επόμενη εκπομπή, με τα αναμενόμενα αποτελέσματα: Τρόμος και αβεβαιότητα στις τάξεις των εν ζωή τζαζ μουσικών, για «την κατάρα του Ιλάν».
Το διάσημο πλέον υπόγειο στην οδό Αγίας Σοφίας, στο Βύρωνα, μετατράπηκε σε ραδιοφωνικό studio με μπόλικη προσωπική εργασία και μέτρια ως ελάχιστη τεχνογνωσία, κυρίως από τον μακαρίτη πια Κώστα Γεωργίου. Κάπως έτσι γίναμε... καναλάρχες, αφού για να πάρουμε την πολυπόθητη άδεια εκπομπής από την επιτροπή για την «Ελεύθερη Ραδιοφωνία», έπρεπε να δημιουργηθεί μια εταιρεία.
Κάπως έτσι άρχισε ένα μαγικό ταξίδι μέσα από το οποίο μάθαμε όλοι μας να κάνουμε ραδιόφωνο, γνωρίσαμε καινούργιες μουσικές και -κυρίως- ανθρώπους.
RADIO DAYS (ΙΙ)
Ψηλά τις κεραίες της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας!
Ήταν μια εποχή που το ραδιόφωνο στα FM καμία σχέση δεν είχε με αυτό που είναι σήμερα. Μια εποχή που το πρόγραμμα διαμορφώνονταν όχι μέσα από έρευνες και playlists, αλλά από τις μουσικές γνώσεις και τον πλούτο της δισκοθήκης των μουσικών παραγωγών. Μια εποχή που οι ακροατές άκουγαν γιατί ήθελαν να ακούσουν εσένα, τις μουσικές σου, αυτά που έλεγες, μια εποχή που έκανες εκπομπή για όσους σε άκουγαν και όχι για τους «χορηγούς».
Ο αρχικά «πειρατικός» ΗΧΩfm ήταν ένα προϊόν που, με τα σημερινά δεδομένα, αντίκειται σε κάθε ραδιοφωνική λογική: Ανάκατες μουσικές (new wave, disco, dance hits, Ελληνική pop, rock, metal, jazz, blues, country, λαϊκά), ανοιχτά μικρόφωνα για πολλή ώρα, τηλέφωνα στον αέρα - και όχι για συμμετοχή σε διαγωνισμούς μόνο. Ωστόσο υπήρχαν ζώνες προγράμματος, υπήρχε μεράκι, υπήρχε ταλέντο, υπήρχε «ραδιοφωνική ηδονή».
Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πώς θα ήταν ο ΗΧΩfm, αν θα υπήρχε σήμερα. Σε τι θα είχε εξελιχθεί και αν θα είχε καταφέρει να επιβιώσει. Η απάντηση όλες τις φορές είναι «όχι». Ίσως γιατί ήμασταν πολύ ερασιτέχνες, πολύ ρομαντικοί και αφελείς, για να ενταχθούμε στην Ελληνική ραδιοφωνική «αγορά» του 21ου αιώνα. Μπορεί και να παίζαμε ακόμα με παλιά βινύλια, χαμένοι σε κάποια ζούγκλα του Βόρνεο, σαν τους Γιαπωνέζους παλαίμαχους του Μεγάλου Πολέμου που έχουν σαλέψει και δεν γνωρίζουν ότι ο πόλεμος -εκείνος τουλάχιστον- έχει τελειώσει.
Από τον ΗΧΩfm έκαναν τα πρώτα τους νόμιμα ραδιοφωνικά βήματα πολλοί μετέπειτα δημοσιογράφοι, μουσικοί παραγωγοί και στελέχη της αλήστου μνήμης βιομηχανίας του δίσκου, που ο χώρος και μόνο δεν μου επιτρέπει να αναφέρω. Θέλω όμως να πιστεύω πως κανείς μας δεν ξέχασε το κατέβασμα της σκάλας που οδηγούσε στο υπόγειό μας. Και αυτό που με ικανοποιεί είναι πως οι όποιες διαφορές δημιουργήθηκαν στην πορεία, αποδείχτηκαν πολύ μικρές για να ευτελίσουν ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα που έχουμε κάνει στη ζωή μας, έγραφε κατόπιν εορτής ο νεαρός τότε συνάδελφος Α.Λ. σε ένα κείμενο γεμάτο αναμνήσεις από τις πρώιμες Radio Days ενός μαθητευόμενου ραδιοφωνικού μάγου και τις μαγικές στιγμές που ζήσαμε στον «πειρατικό» ΗΧΩfm, μέχρι να έρθει η πολυπόθητη άδεια λειτουργίας τον Ιούλιο του «βρώμικου» 1989.
Ήταν το φθινόπωρο του 1987 όταν βγήκαμε για πρώτη φορά στον αέρα. Καταφέραμε και πήραμε την άδεια, μετά από διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις ακροατών, ψηφίσματα, ανοιχτές επιστολές στον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί τότε έδιναν τις άδειες μόνο στον Κοσκωτά, τον Κυριακού και τον Λαμπράκη. Έπρεπε να ήσουν μεγαλοεπιχειρηματίας για να πάρεις άδεια. Εμείς είχαμε κάνει σοβαρή ομαδική δουλειά και θέλαμε μια επίσημη άδεια.
Τότε, γραμματέας της επιτροπής για την λεγόμενη «Ελεύθερη Ραδιοφωνία» ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που ήταν καλά διαβασμένος. Εντελώς άσχετος ήταν όμως ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου και προεδρεύων, που όταν έφτασε στην υπόθεσή του ραδιόφωνου του Ant1, ρώτησε αφελώς τον γραμματέα: «πως τον είπατε; Σαμπένα;»
Το απονενοημένο εγχείρημα για τη δημιουργία του πρώτου και μοναδικού ως τώρα τζαζ σταθμού της πόλης είχε μπει βαθιά στο μυαλό μας από καιρό. Κι όταν ο Λεωνίδας επέστρεψε με τις κασέτες του Λονδρέζου μεγάλου αδελφού, άναψε τη φωτιά. Από το υπόγειο ταβερνείο της πρώτης μας συνάντησης, μέχρι το υπόγειο του σταθμού στον Βύρωνα, απείχαμε πια μόνο λίγες νύχτες. Στην αρχική πεντάδα προστέθηκαν ακόμα δεκαπέντε. Και ήταν ο κουβάνος Paquito D'Rivera που έδωσε το σύνθημα για το ξεκίνημα, το βράδυ της 11ης Μαρτίου, ημέρα Δευτέρα. Ο JazzFM στους 102,4 ήταν γεγονός.
Το φανκ του James Brown, τα Blues του John Lee Hooker, το latin beat του Tito Puente βρήκαν το ταίρι τους στο άλτο του Parker, το μπάσο του Mingus, την τρομπέτα του Miles, το τενόρο του Trane, το πιάνο του Monk.
Σαν υπεύθυνος ... «στρατολόγησης» είχα αναλάβει τη βασική εκπαίδευση των υποψήφιων «μάγων», πριν τους παραδώσω στην ανάκριση του αυστηρού και πεπειραμένου ''Θεού'' της Jazz, του Κώστα Γιαννουλόπουλου. - «Πόσους δίσκους έχεις;», «ποιοι παίζουν στο κουαρτέτο του Coltrane;», ήταν δύο από τις βασικές ερωτήσεις της ανάκρισης. Τα κριτήρια ήσαν αρκετά χαλαρά και οι νέοι έπαιρναν γρήγορα το ερτζιανό «βάπτισμα».
Στην αρχή, ο Jazz Fm ήταν ένθετος στον ΗΧΩ Fm -12 τα μεσάνυχτα με 4 το πρωί- μετά 10 το βράδυ με 3 το πρωί, μέχρι που έγινε 24ωρος, σχεδόν πραξικοπηματικά. Πολλά τα ξενύχτια και οι έντονες συζητήσεις για το ύφος, το στυλ και για το μουσικό περιεχόμενο των εκπομπών βελτίωναν συνεχώς την εικόνα των παραγωγών που, με την ψυχή τους -και γιά την ψυχή τους- ετοίμαζαν το καθημερινό πρόγραμμά τους, αφού πρώτα τα είχαν ακουμπήσει στο Jazz-Rock ή το Metropolis για τα αγαπημένα τους δισκάκια. Την ίδια στιγμή, μέσα στο στούντιο, οι εκπομπές συνεχιζόντουσαν, οι δίσκοι γύριζαν στα πλατό και τα τηλεφωνήματα των ακροατών άναβαν το φωτάκι.
Όταν όμως άναβε το «ON AIR», οι τόνοι κατέβαιναν, καθώς η ηχομόνωση δεν ήταν επαρκής και κάποια μπινελίκια έβγαιναν στον αέρα μέσα από το ανοιχτό μικρόφωνο του παρουσιαστή!
Η υποδοχή τού μικρού τζαζ κοινού της πρωτεύουσας, ήταν συγκινητική. «Επιτέλους JazzFM! Διαμάντια στον ουρανό της νύχτας» έγραφε η εφημερίδα, όταν βγήκαμε στον αέρα. Κι ο σταθμός, από το αρχικό ένθετο δίωρο, κατέλαβε σ' έναν χρόνο ολόκληρο 24ωρο. Νέες εκδόσεις, συναυλίες, πολλά live στα μπαράκια, το νέο μεγάλο Half Note, μαζί με την κυκλοφορία του «Tzaz & Jazz», έδωσαν εκείνα τα χρόνια την εικόνα της άνθισης μιας μουσικής γεμάτης από πάθη και συναισθήματα.
Σε αυτό βοήθησε η δημιουργία της νέας ελληνικής Jazz σκηνής στο Παράφωνο, το Public, το Έμπλεων, το καφέ Asante. Νέοι και σπουδασμένοι ταλαντούχοι μουσικοί την πλαισίωναν και οι δίσκοι τους έβρισκαν το δρόμο τους στις ερτζιανές λεωφόρους των fm, με την ένθερμη υποστήριξή μας.
Τα χρόνια πέρναγαν, κάποια παιδιά του ΗΧΩfm βολεύτηκαν σαν παραγωγοί δισκογραφικών εταιριών κλπ και ήθελαν να βγάλουν και λίγα λεφτά από αυτό το «πράγμα». Είχαν πάει φαντάροι οι πολλοί.
Εκείνες τις μέρες είχα πάει διακοπές με τη νεογέννητη κόρη μου όταν έμαθα ότι οι «συνεταίροι» μου πουλούσαν το σταθμό, από ένα τυχαίο τηλεφώνημα. Μόνο εμείς οι τρεις από τους 15, αρνηθήκαμε να πουληθεί η συχνότητα του ΗΧΩfm/JazzFm.
Δεν είχαμε όμως την πλειοψηφία για σταματήσουμε την αγοραπωλησία. Μεσάνυχτα της 26ης Ιουλίου -λίγα λεπτά μετά ο Πύρρος Δήμας σήκωνε τη μπάρα και έπαιρνε το χρυσό των Ολυμπιακών της Ατλάντα- έκλεινα πίσω μου την πόρτα του για πάντα, ενώ στον αέρα ακουγόταν ο θλιμμένος αποχαιρετισμός του Ανατολίτη φίλου Omar Faruk Tekbilek.
Στη διάρκεια των πεντέμισι χρόνων που ο «μικρός» Jazz FM άντεξε την πίεση των διαπλεκόμενων των ερτζιανών, η 25άδα των παραγωγών που δούλεψαν με ενθουσιασμό και σχεδόν μηδενικές αποδοχές, είχαν από τον Kώστα Γιαννουλόπουλο, την δημιουργική εποπτεία, τη φιλική ανταλλαγή απόψεων και πολύτιμων πληροφοριών για την κοινή μας αγάπη, τη τζαζ.
«Ένα παρεάκι ήμασταν από νεοσσούς ηλικίας είκοσι και κάτι ετών. Μας είχε μαζέψει τον Φεβρουάριο του '87 ο «αρχιπειρατής» ο Αλέξης, που ήθελε να διευρύνει την εμβέλεια του σταθμού του. Στην πορεία δε, φέραμε και άλλον κόσμο. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιλάν. Έπαιζε τζαζ (τι άλλο;) και ήταν κατευχαριστημένος. Ήταν επίσης ο καλλιτεχνικός υπεύθυνος του Φεστιβάλ «Αυγής - Θούριου». Οπότε με κάλεσε μια μέρα, φθινόπωρο του 1987, και μου είπε: «Οργανώνουμε μια συζήτηση για την ελεύθερη ραδιοφωνία στο φεστιβάλ. Δεν έρχεσαι κι εσύ στο ακροατήριο να πεις δυο λόγια για το Star Radio;». Κι έτσι ξεκίνησαν όλα» έγραψε ο Χρήστος Ξανθάκης στην Ελευθεροτυπία.

 

___________________________________

Τασούλα Επτακοίλη - Αθήνα 9.84

Συγκινητικό reunion στο στούντιο του Αθήνα 9.84. Τα τραγούδια είναι κλειδιά, «ανοίγουν» διάφορες καταστάσεις, είπε ο Ξενοφών. Τα τραγούδια είναι και σημαδούρες στο χρόνο, συνδέονται με τις πιο σημαντικές στιγμές μας, συμπλήρωσα εγώ.

__________________________________

Ποσειδώνας Γιαννόπουλος

Το ραδιόφωνο. Η αγάπη, το σπίτι και το παντοτινό μου στήριγμα.
Με όσα κι αν ασχολήθηκα τα τελευταία 35 χρόνια, τα έκανα πάντα παράλληλα με το ραδιόφωνο.
Ούτε που θυμάμαι πόσες χαρές και πόσες δυσκολίες έχω περάσει -και ξεπεράσει...- μπροστά στο μικρόφωνο του.
Ψάχνοντας μέσα σε έναν ωκεανό φωτογραφιών να βρω κάποια να αναρτήσω για την ημέρα, στάθηκα σε αυτό το μεγάλο event σχεδόν 20 χρόνια πριν. Στην "sfera εποχή" μου. Ένας μεγάλος ραδιομαραθώνιος παρέα με τον Νίκο Αλιάγα.

____________________________________

Βάσω Σαμαρτζή - Ελληνικός 93.2

Το μαλλί αλλάζει.Η αγάπη όμως για το ραδιόφωνο 33 χρόνια τώρα αξία σταθερή. Πρώτη αγάπη και παντοτινή! Χρόνια μας πολλά ράδιο Αγάπη μου

___________________________________

Λιάνα Μαστάθη

How it all begun! Vintage ακουστικά vintage καούκα

____________________________________

Γιάννης Κορδώνης - Galaxy 92

15 χρόνια πριν ξεκινούσε το ταξίδι στο πιο μαγικό μέσο που υπάρχει. Τυχερός όσο δεν πάει, γιατί είχα δάσκαλο τον κύριο της φωτογραφίας, χωρίς τον οποίο τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. 15 χρόνια μετά και το ταξίδι συνεχίζεται... Χρόνια πολλά αγαπημένο ραδιόφωνο!

_________________________________

Αλέξανδρος Χούντας - Nostos 100.6

Παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου σήμερα και γιορτάζω γιατί μπήκε στη ζωή μου πριν από 7 χρόνια, έγινε η καθημερινότητα μου και πέρα από τα μουσικά ταξίδια που δε σταματούν, παίρνω τόση αγάπη από εσάς ακροατόπουλα μου! Ευγνώμων.

_______________________________

Νατάσα Χατζηνικολάου - Μέρες Ραδιοφώνου - μουσικό καφενείο

Για την παγκόσμια ημέρα Ραδιοφώνου, την πρώτη και μεγαλύτερη αγάπη που μας ένωσε για 22 χρόνια

___________________________________

Σωτήρης Ρουμελιώτης - Athens Voice Radio 102.5

Όταν γεννιόμαστε κληρονομούμε και τις σκιές μας.
Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να τις αγαπάμε, να μην τις φοβόμαστε και να μπορούμε μερικές φορές να τις κοιμίζουμε..
Ένας από τους λίγους τρόπους που μπορείς να το κάνεις αυτό, είναι η μουσική.
Η μουσική που ήταν είναι και θα είναι πάντα μέσα μας.
Απλά τι αλλάζει;
Η συχνότητα που διαλέγει ο καθένας μας να κοιμήσει τις δικές του σκιές...
Το ραδιόφωνο λοιπόν έχει έναν μοναδικά μαγικό τρόπο με την μουσική, αλλά και με τις πολλές και διαφορετικές συχνότητες, να μπορεί βοηθάει αυτές τις σκιές όχι μόνο να κοιμηθούν, αλλά και να γεμίσουν φως και ζεστασιά ταυτόχρονα.
Γιατί το ραδιόφωνο είναι μια αγκαλιά σφιχτή, ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις, ένα σκίρτημα, ένα σφίξιμο, μια ανάσα.
Το ραδιόφωνο είναι η δύναμη, η αλήθεια, το ραδιόφωνο είναι ο έρωτας.
Το ραδιόφωνο είναι το γέλιο, το κλάμα, η νύχτα αλλά και η μέρα.
Το ραδιόφωνο είναι η παρέα.
Το ραδιόφωνο δεν γιορτάζει μόνο σήμερα, γιορτάζει κάθε μέρα.
Κάθε μέρα ραδιόφωνο.
Το ραδιόφωνο είμαστε όλοι μας.
Χρόνια μας πολλά λοιπόν.

 ____________________________________

Πάνος Χρυσοστόμου - Δεύτερο Πρόγραμμα

Τι θες να σου πω (αλλά και τι να σου γράψω!) για την "Παγκόσμια μέρα ραδιοφώνου";
Για να βοηθήσουν τα τραγούδια,.. "Η ζωή μου όλη"
κι ευτυχώς ακόμα, "Αlive and kicking"!
(σσσσ... φωτογραφία του προηγούμενου αιώνα, έτος 1988)

___________________________

 

__________________________

Γιώργος Σταματόπουλος

Radio days
13.02.2020
Ραδιόφωνο λοιπόν… Είκοσι από τα σχεδόν τριάντα χρόνια στη δουλειά, τα έχω περάσει μέσα σε ραδιοφωνικό στούντιο. Σε ένα, στου Flash. Σε αυτά τα 20 χρόνια, εργαζόμουν πάντοτε παράλληλα σε μια εφημερίδα και σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή. Όμως, το ραδιόφωνο για εμένα ήταν αλλιώς. Εκείνο θεωρούσα σπίτι μου. Τις 500 λέξεις της εφημερίδας κάπως θα τις βρεις. Το άρθρο έχεις πάντα τον χρόνο να το φτιάξεις καλό. Η τηλεόραση έχει πίσω της πολλή δουλειά και άγχος αλλά όταν οι κάμερες κλείσουν ή το ρεπορτάζ «παίξει», νιώθεις ότι ελάχιστα έμειναν. Το ραδιόφωνο ξεγυμνώνει. Η καθημερινή έκθεση είναι αμείλικτη. Η εικόνα, που κρύβει την άγνοια ή την απαιδευσιά, δεν υπάρχει. Αντιθέτως, το ραδιόφωνο παράγει εικόνες, είναι εκείνο που δημιουργεί παραστάσεις. Γι’ αυτό και θέλει σκηνοθεσία. Και καλή προετοιμασία. Οι φτιαγμένες στο «πόδι» εκπομπές κάνουν μπαμ από μακριά… Το ραδιόφωνο επίσης –και δη το ειδησεογραφικό- έχει κανόνες. Αυστηρούς. Οι παλιοί έλεγαν ότι το μισό ραδιόφωνο είναι τα νοήματα με το χέρι (που πλέον όλο και πιο σπάνια βλέπω), που συνδέουν τον άνθρωπο που βρίσκεται στο μικρόφωνο, με τον ηχολήπτη, τον παραγωγό ή το τηλεφωνικό κέντρο. Νοήματα μαέστρου. Το μικρόφωνο έχει κανόνες. Πόσο να μιλήσεις, πόσο αντέχεται μια συνέντευξη, πού θα πατήσεις πάνω στο τραγούδι, πότε θα παίξει το τζιγκλάκι, ποιο τραγούδι θα παίξει μετά τις διαφημίσεις… (παρεμπιπτόντως, αυτό το «ας πάρουμε μια μουσική ανάσα» πότε επιτέλους θα «απαγορευθεί»; Η μουσική είναι αναπόσπαστο μέρος του συνόλου, δεν είναι αναγκαίο κακό…)
Κάποτε ραδιοφωνικός κανόνας ήταν να μην ξέρεις το πρόσωπο του/της παραγωγού, ώστε να μπορείς να το φαντάζεσαι, όπως εσύ θέλεις. Η γοητεία της τηλοψίας όμως έκανε κανόνα το ανάποδο: να είναι αναγνωρίσιμο το πρόσωπο που ακούς… Το ραδιόφωνο όμως δεν είναι πάρεργο, για τα ρεπό από την τηλεόραση. Το ραδιόφωνο είναι για εκείνους που το αγαπούν και που θα το διάλεγαν από οποιαδήποτε άλλη δημοσιογραφική δουλειά.
Γι’ αυτό μην απορείτε που βρίσκονται ακόμη στα ερτζιανά (και τα πάνε περίφημα στον ανταγωνισμό) άνθρωποι που μεγαλώσαμε με τη φωνή τους και σήμερα μεγαλώνουν τα παιδιά μας, κάνοντας ακριβώς το ίδιο… Ραδιόφωνο.
Ένας καλός γραφιάς, δεν είναι κατ’ ανάγκη καλός ραδιοφωνατζής. Όπως ένας καλός τηλεοπτικός δημοσιογράφος δεν είναι κατ’ ανάγκη καλός αρθρογράφος και τούμπαλιν. Σπάνια επίσης, ραδιοφωνικά ταλέντα πέτυχαν τηλεοπτικά. Δεν κάνουμε όλοι για όλα. Όμως αυτό το φοβερό Μέσο, το ραδιόφωνο, αντέχει γιατί έχει ψυχή. Δεν είναι μόνο συντροφιά. Είναι στη μετάδοση της είδησης και τη διαδραστικότητα, το μόνο Μέσο, που ευθέως απαντά στην επέλαση του διαδικτύου. Είναι το Μέσο που δεν μπόρεσε, το διαδίκτυο, να μεταλλάξει. Ευτυχώς.
Χρόνια πολλά, λοιπόν, κάθε μέρα!

_________________________

Δημήτρης Κουκλουμπέρης - Alpha 98.9

Ραδιόφωνο, μια δυνατή σχέση αγάπης, μια επαγγελματική διαδρομή ζωής, μια πορεία που αισίως συμπληρώνει 17 συναπτά έτη, το συναρπαστικό ταξίδι συνεχίζεται...

___________________________

Νίκος Καρτελιάς - ΜΠΛΕ 99

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου
Κάποια στιγμή μια εξαιρετική συνεργάτιδα που εκτιμώ πολύ στην δουλειά της με ρώτησε «Πως γίνεται οποίο ραδιόφωνο φτιάχνετε να είναι πετυχημένο και να κάνει τοση ακροαματικότητα ;»
Και θυμάμαι την απάντηση σαν να ήταν πριν ένα λεπτό. Η αγάπη είναι της απάντησα . Και αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Όταν αγαπάς κάτι δεν υπάρχουν συνταγές. Υπάρχει αυτή η φωτιά που σε οδηγεί και νιώθεις ευλογημένος που κανείς αυτό που αγαπάς. Είναι νομοτελειακό που συνηθίζω να λέω.
Σήμερα μια μέρα πριν τους ερωτευμένους γιορτάζουμε οι αιώνια καψουρηδες!
Χρόνια πολλά αγαπημένο μου ραδιόφωνο.
Αιώνια Καψουρης!
Αιώνια ερωτευμένος!

__________________________

Ακης Καπράνος - Κανάλι 1 90.4

30 χρόνια Κανάλι ΕΝΑ και Ραδιοφωνική Οθόνη. Ενδιαμέσως, πέρασα από το Τρίτο Πρόγραμμα (πολύτιμη εμπειρία) και τον ΒΗΜΑ fm, καθώς και το διαδικτυακό ραδιόφωνο του ClipArtRadio, βγάζοντας απ' έξω τη συμμετοχή μου σε παραγωγές φίλων γιατί αυτά δεν πιάνονται.
Ξεκίνησα την πρώτη μου εκπομπή την άνοιξη του '93. Ιδέα δεν είχα πως θα συνέχιζα με την ίδια εκπομπή μέχρι σήμερα, και δεν σκέφτεσαι έτσι όταν κάνεις ραδιόφωνο, γιατί το ραδιόφωνο είναι εφήμερο πράγμα. Λες κάτι, ταξιδεύει στα ραδιοκύματα, και αυτό ήταν. Μέχρι σήμερα, αρνούμαι να "ανεβάσω" τις εκπομπές μου σε soundcloud, και λέω να συνεχίσω να το κάνω γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.
Υπάρχει κάτι μαγικό στο λόγο που χάνεται και μεταμορφώνεται σε ανάμνηση, σε μαρτυρία.

_____________________________

Κωστής Λυμπερόπουλος - Easy 97.2

Η πιο κατάλληλη μέρα για νέα ραδιοφωνικά ταξίδια.
Παγκόσμια ημέρα Ραδιοφώνου και από σήμερα θα είμαστε παρέα στον αέρα του easy 972 από τις 14:00 μέχρι τις 18:00.

____________________________

Γιώργος Αποστόλου - Red FM 96.3

Η επαφή μας μέσω του Ραδιοφώνου είναι η επαφή μας μέσω της Φαντασίας. Επαφή και παρέα μέσω όλων των αισθήσεων ακόμη και με ένα απλό τραγούδι.

_____________________________

Μιχάλης Έψιλον - Rodon FM Σέρρες

38 χρόνια ράδιο

______________________________

Μικαέλα Θεοφίλου

25 χρόνια πίσω από το μικρόφωνο. 25 χρόνια ημέρες ραδιοφώνου. Μια ανάσα και επιστρέφουμε....
Χρόνια πολλά, έρωτα!

___________________________

Σάκης Τσιτομενέας - En Lefko 87.7

H φράντζα μας τέλειωσε, τα γυαλιά επίσης...τα ακουστικά όχι!
Long live the RADIO!

_____________________________

Θωμάς Σίδερης - ΕΡΤ

Δεν είναι το παρακλάδι της δουλειάς μου. Δεν είναι ένα από τα πολλά που κάνω. Είναι το πρώτο. Μετά, όλα τα υπόλοιπα. Ξυπνάω και κοιμάμαι με το ραδιόφωνο στο μυαλό μου. Μεγάλωσα με τα ραδιόφωνα της ΕΡΤ. Η Ελληνική Ραδιοφωνία ρίζωσε μέσα μου την απέραντη αγάπη μου για το ραδιόφωνο.
Είμαι, κυριολεκτικά, παιδί της ΕΡΤ και του δημόσιου ραδιοφώνου και, ναι, είμαι κατά μία έννοια τυχερός που κάνω τις ιστορίες του μυαλού μου ραδιοφωνικές ιστορίες στο κοινό μας σπίτι. Γιατί η ΕΡΤ, η δημόσια ραδιοφωνία, είναι το κοινό μας σπίτι. Κι έχει στα μπαούλα της ασύλlηπτους θησαυρούς. Αρκεί να θες και να είσαι υπομονετικός να τους ανακαλύψεις.

_________________________

Ελεωνόρα Ορφανίδου και Ελευθερία Κουμάντου- Αθήνα 9.84

ο 105,5) , στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Ραδιοφώνου και της πρωτοβουλίας του Αθήνα 9.84 να συναντηθεί στον αέρα με τα άλλα ραδιόφωνα της πόλης. Νομίζω φαίνεται στη φωτογραφία η χαρά και η απεριόριστη εκτίμηση. Χρόνια πολλά σε όλους τους ανθρώπους του ραδιοφώνου, και απ' τις δυο πλευρές του αέρα!!

_______________________

Κατερίνα Παναγοπούλου

Ημέρα ραδιοφώνου με την ανάμνηση λίγων από τις αμέτρητες υπέροχες στιγμές που μου έχει χαρίσει αυτό το μαγικό μέσο!

________________________

Άρης Ραβανός

Παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου σήμερα, 13η Φεβρουαρίου! Αγαπάμε ραδιόφωνο. Καθημερινή πολιτική εκπομπή στο BHMA fm 99.5 επί επτά χρόνια, ρεπορτάζ πολιτικό στο μαγκαζίνο κάθε μεσημέρι, σε έκτακτες εκπομπές, κα. Η αρχή στον city fm (φθινόπωρο του 2009) όταν πέρασε στα χέρια του ΔΟΛ, η συνέχεια στο ΒΗΜΑ fm και μια στάση που μου άρεσε στον Flash των εργαζομένων (Μάρτιος - Ιούλιος 2017), αλλά και στο Πρώτο Πρόγραμμα (φιλική συμμετοχή) στην πρωινή εκπομπή κάθε Παρασκευή με τον Αλφόνσο Βιτάλη για κάποιους μήνες το 2019. πάντα παράλληλα με την εφημερίδα. Ωραίες και αξέχαστες εμπειρίες. Και να πω και τον καημό μου: στηρίζουμε πέρα από τα ενημερωτικά ραδιόφωνα και Τρίτο Πρόγραμμα και ΕΡΑ Σπορ με την οποία μεγαλώσαμε. Ακούμε ραδιόφωνο.

___________________________

Νίκος Συρίγος

Παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου και… μου λείπεις ραδιοφωνάκι μου! Άπειρα …

 ____________________________

Δημήτρης Γιαγτζόγλου - Παραπολιτικά 90.1

Γιορτή σήμερα! Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου. Γιορτή κάθε μέρα για μας που το αγαπάμε. Όχι γιατί είναι η δουλειά μας. Γιατί είναι ο τρόπος ζωής μας. Είναι ευτυχία γιατί στη ζωή μου έκανα τη δουλειά που ήθελα να κάνω. Ραδιόφωνο. Ειμαι τυχερός γιατί μεγάλωσα σε ένα ραδιόφωνο με ανθρώπους που με έμαθαν να αγαπώ το μέσο. Να το σέβομαι. Με έμαθαν να αφήνω τη φαντασία μου να «χτίζει» εκπομπές. Το Σάββατο ήρθε στην τηλεόραση ο Χρήστος Λούλης. Και θυμήθηκε μια συνέντευξη που του είχαμε κάνει πριν άπειρα χρονιά με την Χριστίνα Βίδου! Και τον ρώτησα «τι θυμήθηκες τώρα». Η απάντηση ήταν «σας άκουγα φανατικά». Χαρά. Όπως χαρά ήταν το 2004 κάπου στην Πάρο (πολύ πριν κάνω τηλεόραση) κάποιος με κατάλαβε από τη φωνή. Ποσό ωραίο αυτό! Πέρασαν τα χρόνια άλλαξε πολύ και το μέσο. Εγώ ρομαντικός. Ακόμη την ίδια όρεξη σαν την πρώτη μου εκπομπή. Βίδου θα το σκεφτούμε κάποια στιγμή σοβαρά;

________________________________

Τάσος Περόγλου - NGradio.gr

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου!
Χρόνια πολλά σε όλους!!!
Χρόνια πολλά στον μεγαλύτερο ιντερνετικό σταθμό NGradio.gr και στο δίκτυο Ραδιοφωνικών Σταθμών που μας αναμεταδίδει σε όλη την Ελλάδα!
Ευχαριστούμε πολύ όλη την παρέα που εδώ και 13 χρόνια συνεχώς μεγαλώνει και παραμένουμε όλοι μαζί στην κορυφή!

_______________________________

Μπουγιουκλάκης Μάρκος, για τη μητέρα του Λιάνα Μπουγιουκλάκη

Η Λιάνα Μπουγιουκλάκη "ερωτεύθηκε" το ραδιόφωνο και αυτός ο έρωτας οδήγησε στις αρχές του '90 που ξεκινούσε η ιδιωτική ραδιοφωνία στη συνεργασία της με το ραδιοφωνικό σταθμό "Ράδιο - Αθήνα" του Όμιλου Κουρή και την πρώτη της εκπομπή (στην αρχή από κοινού με τον πατέρα μου αλλά λίγο αργότερα μόνη της) αλλά με τον ευφάνταστο τίτλο "Μια σκελίδα σκόρδο" και υπότιτλο "...για να πάει καλά η μέρα".
Η ραδιοφωνική εκπομπή ήταν καθημερινή, ζωντανή και τρίωρη (βάναυσο ωράριο από τα χαράματα στις πέντε μέχρι τις οκτώ) αλλά ο έρωτας για το ραδιόφωνο της έδινε... φτερά στα πόδια. Κάθε μέρα προετοίμαζε επί ώρες την αυριανή εκπομπή, η οποία ήταν πλούσια σε περιεχόμενο. Από ιστορικές και επετειακές αναφορές, παροιμίες, γνωμικά, μύθους, μέχρι ζωντανά τηλέφωνα ακροατών, εξομολογήσεις, συνεντεύξεις αλλά και επικαιρότητα. Ήταν σπονδυλωτή και περιείχε διάφορα ραδιοφωνικά ένθετα (πχ "Όταν ξυπνούν οι νοικοκυρές" με συμβουλές για τα οικιακά). Θυμάμαι με πόση αγάπη, μίλαγε με λόγια παρηγοριάς για τους κατατρεγμένους, τους ανθρώπους που έχουν δυσκολίες, τους "μη προνομιούχους". Έστελνε καθημερινά χαιρετισμούς στους φυλακισμένους, στους νοσηλευόμενους ή όσους είχαν προβλήματα υγείας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τις μονογονεϊκές οικογένειες, παρηγορούσε και συμβούλευε όσους καλούσαν για να πουν το πρόβλημά τους, πάντα με υπομονή, αγάπη και ευαισθησία. Παράλληλα, επέλεγε όμορφες μουσικές και τραγούδια από όλο τον κόσμο, διευρύνοντας το μουσικό φάσμα των ακροατών οι οποίοι πλήθαιναν μέρα με τη μέρα. Θυμάμαι τον ταχυδρόμο (τότε) να φέρνει σακούλες ολόκληρες με επιστολές αγάπης και εκτίμησης. Θυμάμαι και εμένα, στην εφηβεία μου, όποτε δεν πήγαινα μαζί της στο στούντιο στον Ταύρο, να ξυπνάω και να την ακούω λίγο πριν πάω στο σχολείο. Η φωνή της, λες και είχε "φτιαχτεί" για το ραδιόφωνο, ηχούσε σαν μέλι στα αυτιά μου. Τα λόγια της βάλσαμο απέναντι στις κακουχίες, αλλά και οι επιλογές της (μουσικές και πνευματικές) ήταν εύστοχές. Ξέρω πως θα κατηγορηθώ για... υποκειμενισμό, αλλά, πιστέψτε με, είναι λίγα αυτά που λέω, μπροστά σε όσα θετικά άκουγα ή διάβαζα από χιλιάδες ακροατές.
Κάποια χρόνια αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του '90, διαχώρισε τη θέση της από κάποιες επιλογές του σταθμού και συνέχισε τη ραδιοφωνική της πορεία σε ένα γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό του Πειραιά, που έγραψε τη δική του ιστορία, το "Κανάλι 107", του ξεχωριστού φίλου Μιχάλη Χάνδακα.
Ο Mike Chandakas, της έδωσε την απόλυτη ελευθερία λόγου και δημιουργικότητας, ενώ ο σεβασμός του στο πρόσωπό της, τον κατέστησε εγκάρδιο οικογενειακό μας φίλο. Η εκπομπή ήταν επίσης πρωινή, ζωντανή και πολύωρη και επίσης είχε πολλά και τηλέφωνα ακροατών.
Στα τέλη του '98, ο τότε Δήμαρχος Πειραιά και επίσης οικογενειακός φίλος Stelios Logothetis της προτείνει να εργαστεί στο Δημοτικό Ραδιόφωνο του Πειραιά το "Κανάλι Ένα" και εκεί ξεκινάει ένας άλλος δεκαετής κύκλος πρωινής ζωντανής ραδιοφωνικής εκπομπής με τίτλο "Κόντρα στον Άνεμο". Η μητέρα μου, έχοντας πλέον και τη δεκαετή εμπειρία, είναι πιο "απελευθερωμένη", ακόμα πιο δημιουργική και με τριάντα έτη δημοσιογραφικής εμπειρίας, δίνει τον καλύτερο της εαυτό, παρότι είχε χάσει τον σύζυγό της και πατέρα μου, μόλις λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα της στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Πειραιά.

 

___________________________________

Γιάννης Γιακουμάκης - Red 96.3

________________________

Γιάννης Παξιμαδάκης - Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων

Μέρα ραδιοφώνου σήμερα.
1987, 1991, 2023
36 χρόνια αγκαλιά με μια ραδιοφωνική κονσόλα.

__________________________

 

Δήμητρα Ευθυμιάδου με τον Δημήτρη Κρικέλα

Από τις ένδοξες ημέρες του Flash 96 

 ____________________________________________

 

Παναγιώτης Μαναρας

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου.
35 χρόνια με ένα μικρόφωνο σε μια σχέση "Δούναι και λαβείν".
35 χρόνια συναισθήματα, ακούσματα, βραδιές, "δεσίματα", γνωστοί, άγνωστοι.
35 χρόνια Ραδιόφωνο, αυτό, που έχει την ικανότητα να "μετατρέπει" τον ήχο σε εικόνα.
35 χρόνια παρέα..... 35 χρόνια έρωτας.....

___________________________________

Εμπνευση 107

Ημέρα γιορτής για τα ερτζιανά η σημερινή με αφορμή την πρώτη λειτουργία του ραδιοφώνου του ΟΗΕ σαν σήμερα το 1946.
Σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη υπάρχει ένα ραδιοφωνάκι σαν το δικό μας, μικρότερο ή μεγαλύτερο, να κρατάει συντροφιά στους ακροατές του στα εύκολα και στα δύσκολα, και που παρά τους αντίξοους καιρούς συνεχίζει να εκπέμπει χάρη στο πείσμα και την τρέλα των ανθρώπων του!
Χρόνια πολλά και καλή ακρόαση