Δισκοκριτικοί στο απόσπασμα.
30 Δεκεμβρίου 2022
Επίθεση στον Κωνσταντίνο Τσάβαλο για ένα κείμενο του στο Olafaq.gr έκανε μέσω facebook (εκεί που ξημεροβραδιάζονται κάποιοι αποσυρμένοι τύποι προηγούμενων δεκαετιών) ο Φώντας Τρούσας, Συνηθισμένα από τον τελευταίον αυτού του είδους οι επιθέσεις. Η διαμάχη (της μίας πλευράς βέβαια) προέκυψε από το γεγονός ότι το θρυλικό άλμπουμ «Smog» του Κυριάκου Σφέτσα κυκλοφόρησε ξανά σε βινύλιο μετά από 50 χρόνια (είπαμε «θρυλικό» χωρίς να ρωτήσουμε τον Τρούσα).
Γράφει λοιπόν ο Φώντας Τρούσας (και γελάμε):
Ο Τσάβαλος στο olafaq είναι τραγικά άσχετος με τα μουσικά και αυτό φαίνεται από τις ερωτήσεις που κάνει...
>>Μια δεκαετία πιο πριν, το 1974, λίγο πριν κλείσει καν τα 30 του χρόνια, ηχογράφησε τον, σχεδόν οριακό για την εγχώρια δισκογραφία, δίσκο με το όνομα «Smog»<<
Οριακός δίσκος για την ελληνική δισκογραφία είναι «Το Άξιον Εστί» του Θεοδωράκη, όχι το “Smog” του Σφέτσα, που δεν ανήκει καν στην «εγχώρια δισκογραφία», αφού είναι γαλλικό. Προκαλώ δε όχι μόνον τον παντελώς άσχετο, με τα ζητήματα αυτά, Τσάβαλο, αλλά και άλλους που μπορεί να νομίζουν τα ίδια, να μου πουν πότε έμαθαν, απλώς έμαθαν, την ύπαρξη του... οριακού “Smog”, φέρνοντάς μου μία έστω έντυπη αναφορά, που να χρονολογείται πριν από το internet.
>>Το «Smog» πρόκειται για ένα έργο που ισορροπεί ευσχήμως ανάμεσα στο πρωτοποριακό jazz fusion των ’70s και το ηλεκτροακουστικό αβαν-γκαρντ, σε μια εκπληκτική πρόσμειξη ηλεκτρικών και φυσικών ήχων.<<
Το “Smog” δεν έχει ουδεμία σχέση με το jazz-fusion των 70s. Ο Τσάβαλος είναι σίγουρο πως άκουσε άλλο δίσκο.
>>Κατόπιν συνέθεσε συμφωνική, χορωδιακή και σκηνική μουσική για μπαλέτο και θέατρο, είτε μόνος του, είτε με την Greek Fusion Orchestra<<
Κάκιστη διατύπωση. Συνέθεσε και μόνος του για μπαλέτο, θέατρο κ.λπ., αλλά και μαζί με την GFO; Δηλαδή καμιά 10αριά άτομα συνέθεταν μαζί, για μπαλέτο, θέατρο και χορωδίες; Γιατί κάτι τέτοιο καταλαβαίνουμε...
>>«Smog» το όνομα του άλμπουμ. Πως προέκυψε ο τίτλος του; Έχει να κάνει με την «περιορισμένη ηχητική ορατότητα» που σου δημιουργεί το fusion στο αυτί, όπως αντίστοιχα η ατμοσφαιρική ρύπανση στα μάτια μας;<<
Για γέλια. Δημιουργεί το fusion στο αυτί «περιορισμένη ηχητική ορατότητα»; Να βάλω τα γυαλιά-ομίχλης μου ν’ ακούσω...
>>Ποιο είναι κατά την γνώμη σας αυτό το στοιχείο που έχει καταστήσει το άλμπουμ τόσο cult –και εν τέλει τόσο σημαντικό για το εγχώριο fusion;<<
Για γέλια. Μα τόσο cult το “Smog”; Να το έλεγε κάποιος το ’80, όταν δεν ήξερε κανείς τον δίσκο άιντε να το αποδεχτώ. Και σημαντικό για το «εγχώριο fusion»; Εκφράσεις για τα πανηγύρια. Καθόλου σημαντικό για την εγχώρια σκηνή δεν ήταν το “Smog”, γιατί δεν το άκουσε κανένας στον καιρό του για να τον επηρεάσει (ώστε να αποδειχτεί σημαντικό).
>>– Πώς μπορεί να επιτευχθεί μια ακόμη πιο στενή σύνδεση μεταξύ ανατολίτικης και δυτικής μουσικής; Το προσπάθησε ο Brian Eno με τον David Byrne, κατόπιν ο Peter Gabriel, μετά ο Paul Simon και μετά ο Eddie Vedder των Pearl Jam με τον Nusrat Fateh Ali Chan [sic].<<
Εκεί όπου έφτυσε ο Τσιτσάνης φύτρωσαν ο Brian Eno και ο David Byrne. Δεν έχω τίποτα με τους ξένους μουσικούς, που τους σέβομαι και μου αρέσουν, αλλά αν έλεγες και στους ίδιους πως ήταν κάπως σαν πρωτοπόροι, σ’ αυτά τα θέματα, θα γελάγανε ακόμη κι αυτοί.
Τσάβαλε, ο Τσιτσάνης (και άλλοι πριν απ’ αυτόν εννοείται) έχει ενώσει Ανατολή και Δύση 40 χρόνια πριν από Eno, Βyrne και λοιπούς, αλλά δεν έχεις πάρει πρέφα τίποτα, γιατί είσαι μυρωδιάς. Άσε τη μουσικογραφία σε παρακαλώ και ασχολήσου με τίποτ’ άλλο...
Και η απάντηση του Τσάβαλου
Eπειδή αρκετοί με ρωτάτε στο μέσεντζερ τι beef παίζει ανάμεσα σε μένα και έναν παντελώς άγνωστο σε μένα τύπο που τον λένε κάπως Φώντα κάτι τέτοιο, να ξεκαθαρίσω ότι τού δίνω συγχαρητήρια που επιτέλους κάποιος κατάλαβε ότι είμαι όντως άσχετος από μουσική, κάτι που δεν κατάλαβαν εγκαίρως όλοι οι προηγούμενοι εργοδότες μου, από το Βήμα και το ΒηMagazino μέχρι το Sonik, το Avopolis, τις εκδόσεις Οξύ και τις εκδόσεις Μεταίχμιο καθώς και το Olafaq.gr.
Σε κάθε περίπτωση, χίλιες φορές να θεωρούμαι ως «κουρού της μουσικοκριτικής», παρά «γκουρού της μουσικοκριτικής».
