Ακολουθήστε μας στο Google news

O Mπάμπης, μία αφίσα του Αγγελόπουλου και ο σταθμός Νομισματοκοπείο.

Του Θωμά Σίδερη.

Ο Μπάμπης για μένα ήταν τοποθετημένος σε δύο χωρικές ενότητες: στον σταθμό Νομισματοκοπείο και στον βαθύ και ανεξερεύνητο διάδρομο του μοντάζ. Και λέω ανεξερεύνητο, γιατί παρότι τον κοσμούν υπέροχες κινηματογραφικές αφίσες από φιλμ, κυρίως του ’70 και του ’80, συνήθως τον διατρέχουν βιαστικοί και αγχωμένοι εργαζόμενοι της δημόσιας τηλεόρασης, στη μάχη του δευτερόλεπτου και της είδησης.

Επόμενη στάση, Νομισματοκοπείο. Cut. Μην στηρίζεστε στις θύρες, ανοίγουν αυτόματα. Cut. Οι κυλιόμενες. Ο Μπάμπης στο φως. Το λευκό φως του χειμώνα. Περί τα μέσα του Δεκέμβρη. Ή όχι; Το κασκόλ υπέροχα τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό του. Μόνο ένας σκηνοθέτης στη Μόστρα ή στην Μπερλινάλε θα μπορούσε να το δένει έτσι. «Μπάμπη, να με μάθεις να δένω το κασκόλ». Παλτό, γκρι. Παντελόνι με τσάκιση, στην τρίχα. Στα παπούτσια του ίχνος σκόνης. Ένας τζέντλεμαν από ταινία Μποντ. Κοιτάζω τον μαύρο χαρτοφύλακα. Δερμάτινος. Βρε λες;

Στάση επί της Μεσογείων. Αναμονή. «Τι κάνουν τα παιδιά Θωμά μου;» Από πού να αρχίσω; Η Νικολέτα κάνει πρακτική σε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο στο Παρίσι. O Μπαμπίνος διατρέχει ήδη την Rene Coty. Κάτσε ρε Μπάμπη, πού πας; Σε λίγο έρχεται το 305. «Τι σου λέει Θωμά μου από το Παρίσι;». Τι να μου πει ρε Μπάμπη, πίκρα. Το ξανασκέφτεται: «Πίκρα, ε;». Ένας χειμώνας πρέπει να πέρασε έτσι, συζητώντας για το Παρίσι. Πέντε στάσεις, τρία παιδιά, δύο εβδομάδες πριν τις Απόκριες; «Δουλεύεις, Μπάμπη την Καθαρά Δευτέρα;», «Δουλεύω, Θωμά μου».

Επόμενη στάση ΕΡΤ. Πού είσαι ρε Μπάμπη; Σίφουνας. Την πύλη την περνούσε φουριόζος, σαν την Aston Martin του ακατονόμαστου σε καταδίωξη στο Μονακό. Cut. «Πότε να πάω να κάνω μοντάζ;», «Πάρε τον Μπάμπη». «Έλα, Μπάμπη, πού είχαμε μείνει;». Εγώ ήμουν ακόμη στην Rue des Chailliers κι ο Μπαμπίνος είχε στρίψει δεξιά στην Rue de Garches. Στάσου ρε Μπάμπη, μια στιγμή. Περίμενε. Cut.

Διάδρομος. Ο διάδρομος μοσχοβολάει Μπάμπη. Η φιγούρα του γλιστράει στο τζάμι των κάδρων με τις κινηματογραφικές αφίσες. Η σεκάνς των 7, 120 λεπτά πριν το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Ακίνητα κάδρα, ο «Θίασος», φιγούρες της σιωπής και της ακινησίας. Ο Μπάμπης εφαρμόζει στην πράξη την αρχή διατήρησης της ορμής. «Ο Μπάμπης έχει ανατροφοδοτούμενο καρμπυρατέρ». Στο τέλος του διαδρόμου του μοντάζ φανταζόμουν πάντα μία μπάρα συνοριακού σταθμού, όπως στο «Τοπίο της ομίχλης». Κι ένα παιδί που αναζητά τον θεό-πατέρα, ο Μπάμπης. Τόση καλοσύνη! Cut.

«Θωμά μου, μοντάρεις σε 5». Στον κόσμο μου. «Μου δίνεις το στυλό σου; Στο ξαναφέρνω». «Θωμά μου, μέχρι 2 λεπτά το θέμα σου». Μια αιωνιότητα, μία μέρα και δύο λεπτά. Έτοιμος! Cut.

Στη μέση του διαδρόμου. Τον ψάχνω με το βλέμμα μου. Κρατώ το στυλό του. «Μπάμπη;» Cut.