Ακολουθήστε μας στο Google news

Το καλοκαίρι του 2014, η Χαρούλα Αλεξίου τραγούδησε στο Σύνταγμα για τις απολυμένες καθαρίστριες, φορώντας κόκκινα γάντια.

Του Γιάννη Τριάντη (από το Newpost.gr)

Το τι άκουσε από σχολιαστές φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ δεν λέγεται (παρακάτω, ενδεικτικώς). Θεώρησαν ότι παίζει το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ που κάλπαζε προς την εξουσία.
Το ίδιο τώρα με την Πρωτοψάλτη. Καταιγισμός αιτιάσεων (στην υπηρεσία του Μητσοτάκη και του Συστήματος), αναθυμιάσεις αθλιότητος από τα βοθρολύματα των σόσιαλ, ανοησίες περί φορτηγού και αισθητικής.
Υπήρξαν και σοβαρές ενστάσεις. Για το πέρασμα από το Μαξίμου-αυθαίρετη και απαράδεκτη η επικοινωνιακού χαρακτήρα αλλαγή δρομολογίου-, για τον συνωστισμό γύρω από τον πρωθυπουργό και για την ίδια την Πρωτοψάλτη, που όφειλε να αρνηθεί την αιφνίδια απόφαση για πέρασμα και στάση στου Μαξίμου.

Αν αφαιρέσεις τα δύο φάλτσα (Μαξίμου/συνωστισμός), επρόκειτο για μια εξαιρετική πρωτοβουλία. Τρείς ώρες με ωραία τραγούδια στους δρόμους της γκρίζας Αθήνας, χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια σπιτιών και νοσοκομείων, διάχυτη συγκίνηση και εγκαρδίωση.

Ωραίες στιγμές, σαν κι αυτές που χάρισαν προσφάτως τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ παίζοντας στο Αττικό Νοσοκομείο μπαρόκ, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη κ.α. Ευφρόσυνες στιγμές. Μαρμαρυγές. Στιγμές που εγκαρδιώνουν και εμψυχώνουν.

Εδώ, στην αμίλητη Αθήνα. Αλλά και στις γειτονιές του κόσμου (Ιταλία, Ισπανία και αλλαχού), όπου μπάντες αστυνομικών και πυροσβεστών έπαιζαν στους δρόμους των πόλεων, υπο τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες των δακρυσμένων ανθρώπων.

Από που κι ως που, λοιπόν, τέτοιου είδους εκδηλώσεις συνιστούν μέρος του επικοινωνιακού παιχνιδιού του Μητσοτάκη, του Κόντε, του Σάντσεθ και οποιουδήποτε;

Φυσικά, η εξουσία-δεξιά και αριστερή- ακόμη και σε κρίσιμες στιγμές δεν αφήνει έξω από τους σχεδιασμούς της το επικοινωνιακό κομμάτι. Και ξέρουν οι εξουσίες πως να εκμεταλλεύονται ως και το παραμικρό.

Ωστόσο αποτελεί κραυγαλέα δίκη προθέσεων να καταλογίζεις ιδιοτέλεια ως και για εξαιρετικές προτάσεις σαν την εν κινήσει συναυλία της Πρωτοψάλτη. Εκτός κι αν ο κόσμος που υποδέχεται ζεστά τέτοιες εκδηλώσεις θεωρείται ανόητος και άθυρμα στα χέρια της εξουσίας.

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη εκδοχή. Οσοι συγκινήθηκαν από τον Μποτσέλι και τον χειροκρότησαν δεν αποκλείεται να είναι όλοι… κεντροαριστεροί, οπαδοί του Κόντε, ο οποίος θα αξιοποιήσει κατάλληλα το γεγονός.

Το ίδιο κι εδώ. Οι άνθρωποι που χαιρετούσαν και χειροκροτούσαν τα Μουσικά Σύνολα και την Πρωτοψάλτη ίσως είναι όλοι… δεξιοί, οπαδοί τη ΝΔ και του Μητσοτάκη. Βλακώδης εκδοχή; Ασφαλώς. Αλλά άντε να εξηγήσει η αμηχανία των τοξικών την ευρεία αποδοχή τέτοιων εκδηλώσεων.

Οσο για την αισθητική ορισμένων δήθεν εστέτ που ένιωσαν αποστροφή βλέποντας το φορτηγό με την Πρωτοψάλτη-και το συνέκριναν με τη συναυλία του Μποτσέλι στον καθεδρικό του Μιλάνου- παρέλκει κάθε σχόλιο.

Θυμίζουν κάτι «εκσυγχρονιστές» της κακιάς ώρας που ακούνε Καζαντζίδη, Μητροπάνο ή κλαρίνα και «τραβάνε πιστόλι» επειδή κατ΄ουσίαν αποστρέφονται το πόπολο και φτύνουν παν το λαϊκόν, την παράδοση κλπ.

Λες και δεν μπορούν να συνυπάρχουν στη λαϊκή συνείδηση οι ροκάδες της υφηλίου με τους ρεμπέτες και τον Ζαμπέτα ή ο Μπάχ με τον Πετρολούκα Χαλκιά.

Η Αλκηστις Πρωτοψάλτη απάντησε στα επικριτικά σχόλια, αλλά και στις σοβαρές ενστάσεις για την αλλαγή του δρομολογίου και τον συνωστισμό στου Μαξίμου.

Αποκάλυψε το πώς της αιφνίδιας αλλαγής -και καλά έκανε-, αλλά θα μπορούσε να αποφύγει τα περί δηλητηρίου και ιατρικών σκοπών. Δεν απαντάς στους χυδαίους με εξυπνακισμούς. Τους αφήνεις στο ίζημα της ζήσης τους.

Τα κόκκινα γάντια

Εβραζε η ελληνική κοινωνία το καλοκαίρι του 2014. Ασφυκτιούσε ο κόσμος από τα μνημόνια, αποδοκίμαζε την κυβέρνηση και διαμαρτυρόταν. Χιλιάδες αγανακτισμένοι κάθε μέρα στο Σύνταγμα και ορατή η πολιτική αλλαγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαινόταν ήδη στο βάθος.

Τότε, η Χαρούλα Αλεξίου ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση απολυμένων καθαριστριών και πήγε να τραγουδήσει στο Σύνταγμα φορώντας κόκκινα γάντια.

Σάλος στα ΜΜΕ. Και τι δεν είχε γραφτεί εναντίον της. Την επέκριναν ακόμη και άνθρωποι που λάτρευαν τη φωνή της, όπως ο Σταμάτης Φασουλής, ο οποίος σημείωσε τα εξής στα «Νεα» (2-3 Αυγούστου 2014).

«Όταν η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ντυθεί «Ο Στάλιν με τα δώρα» ζωσμένος με φισεκλίκια, με μπρασελέ το σφυροδρέπανο και μενταγιόν τον Μάρξ, τη Χαρούλα με το γάντι τη βρίσκω μια χαρούλα και μάλιστα Αλεξίου».

Σαφής ο δηκτικός υπαινιγμός, αλλά υπάρχει και εξίσου δηλητηριώδης συνέχεια, αποτύπωμα δυσανεξίας για οποιονδήποτε τολμήσει να υπερασπιστεί με τον τρόπο του «λαϊκάτζες» ή μετανάστες: «Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές μια τραγουδίστρια νεότερης γενιάς στην Αθήνα έμαθα πως ντύνεται φράουλα να πα να τραγουδήσει στο Γκάζι για τη Μανωλάδα».

Κακόπιστοι και καλόπιστοι σχολιαστές είχαν χρεώσει στην Αλεξίου ιδιοτέλεια. Ότι τραγούδησε για τις καθαρίστριες με το βλέμμα στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ. Δίκη προθέσεων από τυφλωμένους μηνίοντες που άκουγαν τις λέξεις «Αγανακτισμένοι» και ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορούσαν να κοιμηθούν; Ασφαλώς.

Όμως την πλήρωσε η Αλεξίου. Και μάλιστα διπλά. Αφενός δέχτηκε καταιγισμό χολερικών σχολίων και αφετέρου είδε την περίπτωση της συναυλίας της να γίνεται σημαία του ΣΥΡΙΖΑ, που εκμεταλλεύτηκε αρκούντως το γεγονός. Ας ακούσουμε τι λέει η ίδια (“Athens Voice”-2016):

«Το να πάω να τραγουδήσω για κάποιους ανθρώπους που “διαδηλώνουν” το πρόβλημά τους το έχω κάνει πολλές φορές και θα το ξανακάνω βέβαια. Οι γυναίκες αυτές μου ζήτησαν να πάω να τραγουδήσω και το δέχτηκα.

Δεν φαντάστηκα πως θα το οικειοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θεωρώ λάθος που πήγα να τραγουδήσω για μια μερίδα απολυμένων γυναικών ούτε με νοιάζει η κακόβουλη κριτική – έχω μέσα μου τη δική μου φωνή δικαιοσύνης που με ησυχάζει. Αλλά, βρε παιδί μου, δεν έπρεπε να πάω στο Σύνταγμα».

Παρ΄ ότι είναι διαφορετικές οι κρίσιμες στιγμές , οι περιπτώσεις των δύο συναυλιών έχουν ένα κυρίαρχο κοινό στοιχείο: την ανιδιοτέλεια των δύο πρωταγωνιστριών. Την διάθεση προσφοράς για δύο θέματα που αξίζουν τον κόπο.

Η Αλεξίου υπερασπίστηκε την επιλογή της να τραγουδήσει για τις ταπεινές καθαρίστριες, κάνοντας ταυτόχρονα την αυτοκριτική της για κάτι που κακώς δεν είχε υπολογίσει ότι θα συμβεί. Την αξιοποίηση της συναυλίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ίδιο συμβαίνει με την Πρωτοψάλτη. Πήρε αποστάσεις από το Μαξίμου και τον συνωστισμό, δικαιώνοντας τις σοβαρές ενστάσεις ,αλλά επ΄ουδενί μετανιώνει για τη συναυλία και το φορτηγό. Κι ας λένε ο,τι θέλουν οι χολερικοί και οι κακόπιστοι.

Φωτογραφία: © Αλέξανδρος Μαραγκός (από το instagram της Αλκηστης)