Ακολουθήστε μας στο Google news

Μόλις έφτασα σε ένα ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Ανοίγω ραδιόφωνο. Παίζει κάτι ωραίο με τη Σάρα Βων.

Του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου (Lifo)

Παρεμβαίνει μια κυρία με λάγνα φωνή. Το τραγούδι, λέει, είναι σε στίχους της Ήρας Γκέρσουιν.
Λέω, δε βαριέσαι, δεν ξέρει, κάποιο καναλάκι της Θεσσαλονίκης θa ναι. Και τι νόημα έχει πια, με τόση ρευστότητα των φύλων...
Τελειώνει η εκπομπή, ακούω το σήμα. Τρίτο Pρόγραμμα!
Είναι Τρίτο Πρόγραμμα.
Πόσο γελοίο, πόσο απαράδεκτο!

Τώρα που γράφω παίζει ένα κραυγαλέο, ακατανόητο, αψυχολόγητο παραμύθι με ένα μοσχαράκι και την Κοκκινοσκουφίτσα. Κυριολεκτώ. Σαν κακή τηλεόραση.

Μια θλίψη χρηματοδοτημένη από το κράτος.

(Στη φωτό ο Ira Gershwin)

Τέλειωσε η εκπομπή με το μοσχαράκι και άρχισε μια άλλη -πάλι με παραμύθι! ... με κάποιον κύριο Ψιτ... (μάλλον το κάνουν επίτηδες)