Με αφορμή ένα video κάποιου ακροδεξιού που μας ενημερώνει χαμηλόφωνα από τα Εξάρχεια ότι στις 8 του Ιουλίου θα παραλάβουμε «καθαρή» την πλατεία...
03 Ιουλίου 2019Του Τάσου Βογιατζή
Όπως πολλοί γνωρίζετε, μαζί με τον Γιώργο Θαλασσινό και τον Νίκο Χατζόπουλο, το 2009 ξαναστήσαμε (με πολλά προσωπικά χρήματα και θυσίες) το ιστορικό Floral. Τέτοια εποχή, πριν ακριβώς 10 χρόνια. Δεν έχει νόημα να πούμε για τα ξενύχτια, τον κόπο, τις ιδέες και το τι έγινε σ' αυτό τον χώρο, τα 7 αυτά χρόνια.
Έχει νόημα, όμως, στην παρούσα φάση, να πούμε για την πλατεία. Μια πλατεία που μετατράπηκε μέσα σε λίγα χρόνια, και ιδιαίτερα μετά το 2011, σε βάση συγκεκριμένης μαφίας, με την ανοχή των κυβερνήσεων και των υπουργών Προστασίας του Πολίτη. Όταν μιλάμε για πιστόλια, σπασίματα μαγαζιών, διακίνηση ναρκωτικών και κατά συρροή κλοπές σε μεροκαματιάρηδες ψιλικατζήδες, δεν έχει όλο αυτό σχέση ούτε με τη διακίνηση ιδεών που μπορεί να μην αρέσουν σε κάποιους, ούτε με τον αντιεξουσιαστικό χώρο και τον αναρχισμό. Μιλάμε για εγκληματίες, για συμμορίες δηλαδή, που επιβλήθηκαν σιγά σιγά (δεν έγινε αυτό σε μία μέρα), σκόρπισαν το φόβο σε οποιονδήποτε θα μπορούσε να κουνηθεί και τελικά έγιναν καθεστώς.
Μια βολτα στην πλατεία Εξαρχειων. Με @neademokratia τελειωνει το άβατο, τελειωνει η ανομία. Παραδίδουμε την πλατεία στους κατοίκους pic.twitter.com/85GOA8tfr6
— Θάνος Πλεύρης (@thanosplevris) 3 July 2019
Περίπου σαν σήμερα, στα τέλη Ιουνίου του 2011, γιορτάζαμε τα 2 χρόνια Floral και είχαμε φέρει έναν από τους πιο hot djs εκεί, τον Quantic, με εκατοντάδες κόσμο. Το event τελείωσε πρόωρα και άδοξα, όταν τα γνωστά άτομα του εγκλήματος έκαναν το Floral Φαρ Ουέστ. 30 άτομα να μονομαχούν ακόμα και με θαμώνες του καταστήματος που δεν μπορούσαν να δεχτούν αυτό που έβλεπαν. Και τον Quantic να έχει σκύψει πάνω από τα σπάνια βινύλιά του που γίνονταν φρίσμπι. Πού ήταν η αστυνομία «των καλών εποχών»; Πουθενά. Τι κι αν την καλούσαμε, πιστεύοντας ότι θα θρηνήσουμε θύματα; Ήρθε μετά από 2 ώρες, για να μας πει εμμέσως έτσι «να μην κυνηγάμε το θέμα». Όπως ακριβώς γίνεται σε κάτι ταινίες που βρίσκουμε υπερβολικές.
Το μήνυμα το πήραμε από τότε. Το παλέψαμε όμως πολύ και πιστεύω ότι κάναμε πολύ ενδιαφέροντα events, party, συζητήσεις, παρουσιάσεις βιβλίων.
Τα πράγματα, όμως, γίνονταν όλο και χειρότερα και ο κόσμος των Εξαρχείων, οι απλοί κάτοικοι, όλο και πιο ανεκτικοί. Αλλά δεν θα τους έριχνα όλο το βάρος. Και δεν θα το έκανα, γιατί κι εμείς όταν προσπαθούσαμε να φέρουμε στο φως (με τα μέσα που είχαμε) την κατάσταση, λαμβάναμε το μήνυμα ότι δεν θα έπρεπε να το συνεχίσουμε. Και το μήνυμα ήταν ένα ακόμα σπάσιμο του μαγαζιού. Όσο πιο κοντά έφτανε η διαμαρτυρία οποιουδήποτε σε πολιτικό ή άνθρωπο της κυβέρνησης, τόσο πιο άμεση ήταν η αντίδραση από τη μαφία. Λες και υπήρχε ανοιχτή γραμμή.
Κι αυτά δεν έγιναν το 2016, το 2017 και το 2018, σίγουρα, αλλά πολύ πιο πριν, με όλες τις κυβερνήσεις και όλους τους υπουργούς Προστασίας του Πολίτη. Που, κατά πως λέγεται, θα έρθουν ξανά να καθαρίσουν.
Όχι ότι έγινε και τίποτα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μια τρύπα στο νερό έγινε, γι' αυτό και κουρασμένοι, χρονικά πρώτα εμείς (εγώ και ο Νίκος) και μετά ο τελευταίος των Μοϊκανών και ο άνθρωπος που ξημεροβραδιαζόταν στο Floral και η ψυχή του, ο αγαπημένος Γιώργος, αποφασίσαμε (και για κάποιους άλλους λόγους, που είχαν να κάνουν με τους ιδιοκτήτες του κτιρίου) να τερματίσουμε αυτή την όμορφη ιστορία πριν ακριβώς 3 χρόνια. Ο ιστορικός χώρος του Floral «ρημάζει» μέχρι σήμερα.
Και αυτοί που υποστηρίζουν την επικράτηση της ανομίας έχουν δίκιο και όσοι υποστηρίζουν ότι πίνουν μια χαρά το ποτάκι τους εκεί. Η πρώτη καθιστά πολύ δύσκολο το να επιβιώσει εκεί μια υγιής επιχείρηση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώθει κυνηγημένος όποιος περπατά εκεί. Δεν μπορώ, όμως, άλλο τους σωτήρες να με κοροϊδεύουν ασύστολα, όταν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους από το 2011 και μετά, με έχουν πείσει ότι ήταν συνειδητή επιλογή αυτό το μπουρδέλο που έβαλε στον ίδιο κουβά το πνεύμα των Εξαρχείων με τις συμμορίες. Που κάθε φορά που κάποιος κάτοικος ή ομάδα κατοίκων διαμαρτυρόταν σε αυτούς ότι πρέπει να σταματήσει αυτή η κατάσταση με τη διακίνηση ναρκωτικών σε παιδάκια 14 ετών και τα πιστολίδια ξεκαθαρίσματος των συμμοριών, εισέπραττε ανώνυμο ξύλο και σπάσιμο, ως «χαφιές», προς γνώση και συμμόρφωση...