Διευθυντές μουσικών ραδιοφώνων της Αττικής παίρνουν θέση μέσω του e-tetRadio για το ζήτημα της απαγόρευσης μουσικής και τραγουδιών καλλιτεχνών που παρανομούν.
07 Μαρτίου 2019Του Πάνου Χρυσοστόμου
Διευθυντής Δεύτερου Προγράμματος
Είναι μια παλιά συζήτηση αυτή, το αν τελικώς πρέπει να συνυπολογίζεται το βίωμα του κάθε καλλιτέχνη πλάι στην όποια καλλιτεχνική δημιουργία του. Για το κάνω ακραίο, αν δηλαδή ένας που λεγόταν «Χίτλερ» ήταν σπουδαίος ζωγράφος ή λυρικός ποιητής, ακόμα κι αν ήταν ο καλύτερος, προσωπικά θα αμφιταλαντευόμουν πολύ και μάλλον στο τέλος δεν θα προέβαλλα το έργο του εξαιτίας αυτού που όλοι καταλαβαίνουμε. Της σύνδεσης με το πρόσωπο και τη συμπεριφορά του. Αν πάλι πρόκειται για κάποιον που ερμηνεύει π.χ. τραγούδια εναντίον των ναρκωτικών και αποδειχθεί πως είναι ο ίδιος έμπορος, είναι πάλι κάτι διαφορετικό. Υπό την έννοια πως δεν προτρέπει με το καλλιτεχνικό έργο του σε κάτι αρνητικό και μέχρι να αποδειχθεί πως ήταν έμπορος, η εικόνα του ήταν διαφορετική. Και τώρα τι να γίνει; Να τον «πληρώσουμε» με μαύρη λίστα «back catalogue»; Για όσα ήδη έκανε ενώ δεν τα ξέραμε;
Για μένα λοιπόν το κρίσιμο σημείο είναι πως και πότε συνδέεται το βίωμα με το έργο.
Βεβαίως έχουν καταστραφεί καριέρες από αντίστοιχα ζητήματα με πιο πρόσφατα τα θέματα στο Χόλιγουντ με τον Κέβιν Σπέισι και τους άλλους, αλλά νομίζω πως το μέτρο πρέπει να είναι κάπου ενδιάμεσα. Και εξηγούμαι: Δεν είναι όλα το ίδιο και δεν έχουν όλα την ίδια βαρύτητα, με την έννοια πως αν ο δημιουργός είναι αποδεδειγμένα εγκληματίας ή φασίστας π.χ. (που είναι άλλο πρόσφατο παράδειγμα των καιρών) και μέσω της δημιουργίας του προτρέπει σε ανάλογες πράξεις, προφανώς θα είμαι αντίθετος και εγώ τουλάχιστον δεν θα του έδινα κανενός είδους βήμα. Ο μεγάλος Άκης Πάνου όμως, με το γνωστό σπουδαίο έργο, που σε μια φάση της ζωής του έκανε ότι έκανε και το απεδέχθη πληρώνοντας το τίμημα, γιατί να μπει στο ίδιο καζάνι με τον προηγούμενο; Γιατί δηλαδή αυτή η απόλυτη άποψη και όχι να το δούμε καθετί κατά περίπτωση;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια, μια καταγγελία για μια τόσο αποτρόπαια πράξη όσο η παιδοφιλία, που μάλιστα προβάλλεται τώρα και με τέτοιο τρόπο, τώρα που δεν είναι εν ζωή ο Michael Jackson ώστε να υπερασπιστεί στοιχειωδώς ίσως τον εαυτό του είναι δυνατόν να αναιρέσει από προσώπου γης και το (όποιο) έργο του; Να λέμε αύριο ή και σήμερα δηλαδή «α, αυτός ο Jackson δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, ένας παιδόφιλος ήταν» ή το ακόμα χειρότερο «φοβερός ρε παιδί μου αλλά επειδή ήταν παιδόφιλος δεν τον ακούω». Είναι δυνατόν; Γιατί γι αυτό ακριβώς μιλάμε τώρα.
Και για να κλείσω, κάπως ακραία πάλι, φαντάζομαι ξέρουμε όλοι πολλούς υπέροχους χαρακτήρες που όμως είναι ατάλαντοι και κακοί στη δουλειά τους. Θα πρέπει να προβάλλουμε λοιπόν μόνο αυτούς;
