Όταν τα ραδιοκύματα χρησιμοποιούνται ως μέσο ψυχολογικής πίεσης, εν καιρώ πολέμου.
22 Αυγούστου 2018Πριν 6 χρόνια στο -όχι τόσο μακρινό- 2011, τότε που η περίφημη «αραβική άνοιξη» ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Λιβύη ήταν γεγονός, μεταξύ ανταρτών και του επί χρόνια κυβερνήτη της χώρας, Μοαμάρ Αλ Καντάφι. Ως γνωστόν στη μάχη αυτή νικητές βγήκαν οι αντάρτες, με τον Καντάφι και την οικογένειά του να δολοφονούνται και τη Λιβύη να περνά σε νέα εποχή.
Και σε αυτόν τον πόλεμο, δεν έλειψε η εμπλοκή ξένων δυνάμεων, οι οποίες υποστήριζαν την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι. Πέρα όμως από τα «παραδοσιακά» όπλα, είχαν ένα ακόμα το οποίο δεν βομβάρδιζε ή πυροβολούσε θέσεις του αντιπάλου. Είχε να κάνει με την ψυχολογία του, προτρέποντάς τον να αλλάξει στάση ή και απειλώντας τον, «για το καλό του λαού της Λιβύης».
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ λοιπόν, επιστράτευσαν τότε τα «Psychological Operations» (PsyOps εν συντομία). Ήταν μαγνητοφωνημένα μηνύματα στα αγγλικά και στα αραβικά, που καλούσαν τους στρατιώτες του Καντάφι να μην υπακούσουν στις εντολές του και να «επιστρέψουν ασφαλείς στα σπίτια και τις οικογένειές τους», διαφορετικά θα στοχοποιούνταν από τις αντίπαλες στρατιωτικές δυνάμεις και θα συνθλίβονταν. Επιπλέον, απευθυνόμενοι στους κατοίκους της Λιβύης, σημείωναν πως οι ξένες δυνάμεις επενέβησαν για να τους προστατέψουν από τον Καντάφι.
Οι εκπομπές αυτές γίνονταν στα βραχέα κύματα με εμβέλεια που κάλυπτε κυρίως την Λιβύη αλλά και όλη την Ευρώπη. Οι συχνότητες που επιλέχθηκαν ήταν συγκεκριμένες -πέριξ των 10.000 kHz- για να είναι όσο το δυνατόν ακροάσιμες και τη μέρα και τη νύχτα. Τα μηνύματα αυτά επαναλαμβάνονταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα όλο το 24ωρο καθόλη τη διάρκεια του πολέμου. Σε πολλές περιπτώσεις όμως οι συχνότητες έπεφταν θύματα παρεμβολών.
